CAMPER LOVERS

Ελλάδα – Ισπανία (Βαρκελώνη Πυρηναία) 09

13/12/2010 στο 23:40 | Αναρτήθηκε στις Βαρκελώνη - Πυρηναία | Σχολιάστε
Ετικέτες: Ισπανία, Πυρηναία, Ταξίδια

Villanova – Puig Reig – Lliavorsi. Σάββατο 07/08/2010 μέχρι και Τετάρτη 11/08/2010

10:52 Εχθές, στη reception του Villanova μας είπαν ότι 11:00 πρέπει να την κάνουμε. Επειδή όμως είχαμε υποσχεθεί στα πιτσιρίκια μας ότι θα κάνουν μπάνιο σήμερα και επειδή δεν υπάρχει χειρότερο από το να γίνεσαι αναξιόπιστος στα παιδιά σου, τα κορίτσια έχουν πάρει τα παιδιά και τα έχουν πάει στην πισίνα. Οι άντρες μαζεύουμε τα αυτοκινούμενα χαλαρά (ελάτε να μας διώξετε) και το σχέδιο είναι να βγούμε έξω και να περιμένουμε να τελειώσουν το μπάνιο.

Σήμερα θα βρεθούμε με την τέταρτη οικογένεια που θα έχει νοικιασμένο κάμπερ και θα έχουμε επιπλέον πράγματα να ασχοληθούμε. Γενικά υπάρχει ένας ενθουσιασμός στη παρέα.

 

 

 

 

 

 

12:53 Είμαστε σταματημένοι λίγο παρακάτω από το κάμπινγκ και μετά από κάτι διαφωνίες για το από πού και πως θα πάμε για να βρεθούμε με τους άλλους, εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να πάω να δω στο μαγαζί με αυτοκινούμενα που είναι κοντά, αν έχει μια ταπίτσα που μου λείπει, από τότε που το πήρα, από το παράθυρο. Μπαίνω μέσα και ο τύπος εκείνη την ώρα μαλώνει με μια συνομήλική του (γυναίκα του;) που είναι πίσω από το γραφείο. Πάω να κάνω μεταβολή και να φύγω, γιατί μου θυμίζει τον δικό μας και με ρωτάει ευγενικά τι χρειάζομαι. Του λέω το πρόβλημά μου και μου ζητάει να περιμένω ένα λεπτό. Χάνεται στην αποθήκη του και επιστρέφει με μια χούφτα από ταπίτσες (από παλιά παράθυρα) λέγοντάς μου ότι κάποια από αυτές θα κάνει. Δεν έκανε καμία, αλλά μου έκανε εντύπωση πόσο εξυπηρετικός ήθελε να είναι. Το ίδιο έκανε και ο Ζαμπέτας αλλά και εκεί στάθηκα άτυχος.    

 

 

 

 

 

 

 

15:16 Έχουμε σταματήσει σε super market και παίρνουμε ¨πονηρό¨ Jamón ibérico, κρασάκια, ψωμάκια, τυράκια, κλπ, και συνεχίζουμε για να βγούμε κάπου στην Manresa όπου έχουμε ραντεβού.

16:39 Τα χωριά που έχουμε περάσει ανεβαίνοντας, έχουν όλα βιολογικούς καθαρισμούς που έχουν στοιχίσει ένα κουβά λεφτά, ενώ θα μπορούσαν να τα στέλνουν όλα στο ποτάμι και με τα χρήματα για τους βιολογικούς να χτίσουν καινούρια δημαρχεία. 

16:41 Παρατήρηση: Η σίτα κάνει φίλτρο και δε καιγόμαστε στο ταξίδι.

 

 

 

 

 

 

 

17:05 Είμαστε σταματημένοι έξω από τη Manresa  και έχουν έρθει τα ¨παιδιά¨. Μετά τα καλωσορίσματα μπαίνω (δε κρατιέμαι με τίποτα) να δω σε τι κατάσταση είναι από μέσα το νοικιασμένο. Το έχουν πάρει από την EuroMotorhome, είναι ένα Rimor Katamarano, δύο – τριών χρόνων και είναι σε άθλια κατάσταση. Σπασμένα τραπέζια, καναπέδες, πόρτες και πορτάκια, ότι κινείται είναι ξεχαρβαλωμένο, τα υπόλοιπα είναι απλώς γδαρμένα. Η θέρμανση δε δουλεύει, αλλά και να δούλευε εγώ τουλάχιστον δε το ανάβω αυτό το πράγμα γιατί δεν είναι ασφαλές. Η συσκευή (Truma), είναι σπασμένη και όταν πήγα να τη ρίξω μια ματιά, μου έμειναν κάτι πλαστικά στο χέρι. Το πρόβλημα είναι ότι στα βουνά που πάμε θα τη χρειαστούνε οπωσδήποτε και αυτό ίσως γίνει ένα από τα μεγάλα προβλήματα στη διάρκεια. Ακόμη (ναι έχει και άλλα), είναι βρώμικο και χρεώσανε πολλά extra, όπως το air-condition της καμπίνας, τα σεντόνια – σλίπινγκ μπαγκ!, τα εργαλεία κουζίνας!, κλπ, κλπ, με αποτέλεσμα να του βγει… Τα σεντόνια για παράδειγμα πληρώθηκαν 150^Ε. Με αυτά τα χρήματα μπορεί κανείς να τα αγοράσει καινούρια και να τα στείλει με κούριερ στην Ελλάδα! Επίσης, η παράδοση – παρουσίαση έγινε στα Ισπανικά επειδή κανείς δε μιλούσε άλλη γλώσσα! Κρίμα που δεν έχω φωτογραφίες να σας δείξω, δε μ΄ έκοψε.

 17:30 Ξεκινάμε όλοι μαζί πλέον και μετά από λίγο διαπιστώνουμε ότι αυτό που είδαμε στο χάρτη για κάμπινγκ, είναι μάλλον εκκλησία, οπότε τα vhf παίρνουν φωτιά. Τελικά, αποφασίζουμε να το πάρουμε ίσια και να έχουμε το νου μας ώστε να μπούμε στο πρώτο που θα συναντήσουμε. Δηλαδή, πάμε και βλέπουμε.

 18:03 Έχουμε αράξει στο κάμπινγκ  Puig Reig μετά από 130 χιλιομετράκια που κάναμε από την ώρα που ξεκινήσαμε το πρωί (πριν 5 ώρες!) και σχεδιάζουμε να καθίσουμε μόνο απόψε. Μετά βλέπουμε.

 

 Πρόκειται για κάμπινγκ πάνω στο βουνό και συγκεκριμένα απέναντι από την ομώνυμη πόλη.

 

 

 

 

 

 

 

   

 

Ο χώρος είναι διαμορφωμένος σε τρία επίπεδα και μας βάζουν στο πρώτο (και καλύτερο).

 

 

 

 

 

 

 

Στα επόμενα δύο, προς τα κάτω, είναι ο ένας πάνω στον άλλο με τα τροχόσπιτα, τα αντίσκηνα, τα ψυγεία και τις τηλεοράσεις τους. Και εκεί που σκέφτομαι ότι δεν είμαστε μόνος εμείς έτσι, βλέπω κάτω δεξιά μια πισίνα από τις ομορφότερες του είδους της.    

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο περιβάλλον χώρος εξαιρετικά φροντισμένος και περιφραγμένος, χωρίς ολισθηρά πατώματα, χωρίς γωνίες και κακοτεχνίες, η μυρωδιά από το χλώριο διακριτική (άρα όσο χρειάζεται) και τα μηχανάκια ανακύκλωσης – καθαρισμού να δουλεύουν από νωρίς, είναι καλές ενδείξεις. Βουτάω το χέρι μου στο νερό και ρίχνω στο πρόσωπό μου για να δω το ph και το χλώριο. Σε λίγο, είμαι ακόμα εντάξει, δε τσούζει τίποτα. Μάλλον είναι ΟΚ, οπότε τα πιτσιρίκια ορμάνε ακάθεκτα.

 

Οι επόμενες ώρες κύλησαν χαλαρά με μαθήματα ζογκλερικών (δεν θα πεινάσω με τίποτα). Όταν μαζί με το βραδάκι έπεσε η θερμοκρασία, έπεσαν και τα πιτσιρίκια για ύπνο, βγήκαν τα μεζεδάκια, βγήκαν τα κρασάκια, βγήκαν και οι μαμάδες από τα ρούχα τους που αρχίσαμε χωρίς να τις περιμένουμε. Ζητήσαμε συγνώμη και υποσχεθήκαμε ότι αύριο θα βάλουμε εμείς τα παιδιά για ύπνο. Δέχτηκαν τη συμφωνία και όταν τελειώσαμε ότι πόσιμο με αλκοόλ υπήρχε στη περιοχή, κάποιοι κάναμε διαγωνισμό ποιος θα δει τα περισσότερα πεφταστέρια και κάποιοι έριξαν μια ματιά στους χάρτες για το υπόλοιπο ταξίδι.

  

 2010/08/08 Κυριακή

12:50 Τα πιτσιρίκια μας έχουν κάνει τα πρωινά μακροβούτια τους και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Πληρώνουμε 24,70 για όλα (ρεύματα, νερά, διαμονή) αδειάζουμε γκρίζα και μαύρα, βάζουμε 1/3 νερό και φεύγουμε. Καλά ήταν, αλλά μπροστά μας είναι τα καλύτερα (έτσι νομίζουμε).

 Μπροστά μας τα Πυρηναία σε όλο τους το μεγαλείο.

 

 

 

 

13:30 Είμαστε πάνω από την  Berga και βλέπουμε παραπεντάδες να βγάζουν γούστα. Ο καιρός είναι ιδανικός με cumulous, ψηλή και πλατιά βάση και μετεωρολογικό γύρω στα 20Km. Κάνω πως ψάχνω να βρω το στυλό που μου έπεσε (οδηγάει η Fotovolida) για να μη τους βλέπω και συνεχίζουμε.

 15:55 Είμαστε ¨κολλημένοι¨ σε μια διασταύρωση πάνω στο βουνό, πάνω από το St Llorenç de Morunys, όπου υπάρχει σοβαρή κόντρα για το προς τα που θα  πάμε. Άλλα λένε οι χάρτες, άλλα τα GPS και άλλα το ένστικτο. Μέχρι τώρα μας πάει το Destinator αλλά υπάρχει σοβαρή υποψία ότι μας πάει ¨για τα μπάνια¨.

 Εδώ, ακριβώς οι δύο από τους τέσσερις είμαστε σταματημένοι για κανένα μισάωρο, ενώ οι άλλοι δύο έχουν φύγει και συνεχίζουν μπροστά. Πιστεύουμε ότι πάμε για μεγάλο κύκλο (γι΄ αυτό και καθόμαστε πίσω), αλλά οι άλλοι έχουν προχωρήσει πολύ. Είμαστε μέσα στα βουνά οπότε η επικοινωνία με τα vhf αρχίζει να είναι προβληματική και τηλέφωνα γιοκ.

 16:20 Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε προς τα πάνω και τώρα έχουμε σταματήσει για να συνεννοηθούμε. Υπάρχει πάρα πολύ ένταση. Σίγουρος ότι έχω τη λύση, τους ζητάω να με ακούσουν προσεκτικά και ότι τσάμπα σκοτωνόμαστε. Έχω πάρει το ύφος αρχηγού, μιλάω αργά και καθαρά (σιγουριά) και τους κοιτάω όλους στα μάτια (αυτοπεποίθηση). Η πρότασή μου λοιπόν, είναι να αράξουμε εδώ, που έχει χώρο και ησυχία.

Και τότε.., κατάλαβα ότι είναι δύσκολο να είσαι αρχηγός και υποσχέθηκα ότι δε θα το ξανακάνω (αλλά το ξαναέκανα).

Αργότερα, κατάλαβα επίσης ότι ήταν εντελώς άστοχη  η πρόταση, αφού πρόκειται για εντελώς απομονωμένο μέρος (ανασφάλεια), χωρίς καμιά υποδομή (κάποιοι δεν είχαν αρκετό νερό), με θερμοκρασία γύρω στους 15^ο (κάποιοι ήταν ήδη άρρωστοι, άλλοι δεν είχαν καν θέρμανση και φαντάσου το βράδι τι θα γινόταν) και είχε και ομίχλη! Δηλαδή χειρότερα δε γινότανε, δε μασούσα καμιά τσίχλα καλύτερα;.

 

Πάντως η διαδρομή ήταν υπέροχη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εδώ η περιοχή ¨Σοφιτοφάγος¨   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

17:21 Είναι εντυπωσιακό ότι υπάρχει ανακύκλωση και στα πιο απίθανα μέρη. Είμαστε σε υψόμετρο 1700 μέτρων, ανάμεσα σε χωριά 100 κατοίκων και υπάρχουν οργανωμένοι χώροι περισυλλογής τριών ειδών υλικών ανακύκλωσης.

 17:31 Έχουμε φτάσει στο Short αλλά τα παιδιά λένε να φύγουμε από δω γιατί τελικά δεν έχει ενδιαφέρον. Λένε ότι ξέρουν ένα άλλο μέρος που είναι καλύτερο.   

 Τελικά, μετά από μισή ωρίτσα καταλήγουμε στο κάμπινγκ Lliavorsi όπου λέμε να βγάλουμε τη νύχτα (και βλέπουμε).    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Αυτή είναι όλη η διαδρομή που κάναμε και στον πράσινο κύκλο η ¨πατάτα¨. Με πράσινο, το κομμάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε αλλά το Destinator δεν το ¨είδε¨ και μας πήγε από πάνω!

 

 

21:00 Έχουμε κάνει τη βολτίτσα μας στη περιοχή και είναι 5 αστέρων. Παντού μονοπάτια και όμορφες διαδρομές που μπαινοβγαίνουν στο, ιδανικό για rafting, ποτάμι. Σταμπάραμε και κάτι πονηρά εστιατόρια που πρέπει να επισκεφτούμε αλλά απόψε, την τιμητική τους έχουν κάτι μεζεγκλίκια που πήραμε νωρίτερα.

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η είσοδος του κάμπινγκ (γενικά στην Ισπανία η πλαστικές καρέκλες είναι πολύ της μόδας). 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

  

  

  

 

 

 

 

2010/08/09  Δευτέρα

Το πρωινό εξαιρετικό όπως και όλα τα υπόλοιπα. Το κάμπινγκ δίνει ελεύθερη (πραγματικά ελεύθερη) πρόσβαση στο internet και ¨σηκώνω¨ το πρώτο άρθρο για το ταξίδι μετά από αναμονή 2,5 ωρών (απίστευτα αργό uploading).

15:36 Μόλις έχουμε στήσει τα trailgators και η μικρή μας μετά από μια πρώτη ανησυχία και δυσκολία στην ισορροπία, τα καταφέρνει μια χαρά και γουστάρει τρελά. Έτσι είναι βέβαιο πλέον ότι θα μπορέσουμε να βγάλουμε χιλιόμετρα.

 

 

 

 

 

 

 

 

   

Αφήνουμε τα ποδήλατα στην άκρη και συνεχίζουμε με τα πόδια παράλληλα με το ποτάμι. Το μέρος είναι 5*.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αργότερα βγαίνουμε για βόλτα στη πόλη με σκοπό να καταλήξουμε σε ένα εστιατόριο για να δοκιμάσουμε την τοπική κουζίνα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Και αυτή η πλατεία ελεύθερη. Αν τη γέμιζε με τραπεζοκαθίσματα θα τα κονομούσε χοντρά και θα του έβγαινε μια Porsche Cayenne / σαιζόν. Θα μπορούσε ακόμη, να έβαζε μεγάλες πλαστικές τέντες γύρω – γύρω, ¨για να μη το πιάνει ο αέρας¨ και με μια πρόχειρη σκεπή από αμιαντολαμαρίνες βαμμένες από κάτω για να μη φαίνονται τι είναι, θα έφτιαχνε μια ωραία σάλα που θα ζέσταινε με υγραέρια το χειμώνα ώστε να το λειτουργεί ως ¨πολυτελή αίθουσα δεξιώσεων¨ και να κάνει και τα γούστα του δήμαρχου. Χοντρή κονόμα μιλάμε. Πάω να του τα πω μπας και τον ξυπνήσω και κάνουμε καμιά δουλειά μαζί.

 

   

 

 

 

     

  

 

 

 

 

20:45 Είμαστε αραχτοί στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου La Guera όπου μας ζήτησαν να περιμένουμε μέχρι να ανοίξει το εστιατόριο. Σερβίρουν αυστηρά μετά της 21:00 και βρίσκουμε ευκαιρία να δοκιμάσουμε την διάσημη (στην Ισπανία) San Miguel -special international lager beer- που αποδεικνύεται μια ακόμη, ευχάριστη έκπληξη.

 

22:00 Έχουμε φάει Amanita vega a Catalana που είναι σαλάτα με διάφορα λαχανικά + ζαμπονοϊδή  και αυγά,  ένα άλλο πράμα με ρύζι, σάλτσα ντομάτας γύρω του και ένα αυγό από πάνω, ένα άλλο που ήταν χοιρινό με πατάτες τηγανιτές, και πέστροφα με πατάτες τηγανιτές. Για επιδόρπιο φάγαμε crema Catalana (cream Brule με καραμελωμένη ζάχαρη). Παρόλο ότι πέσαμε όλοι μαζί η εξυπηρέτηση ήταν πολύ καλή και γρήγορη. Οι τιμές τους ήταν πολύ καλές (40^Ε όλα) αλλά οι γεύσεις μέτριες.

 

2010/08/10 Τρίτη

Το πρωινό πέρασε με βόλτες κάθε είδους.

 

Χρησιμοποιήθηκαν πόδια, βάρκες και ποδήλατα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το απογευματάκι, και ενώ τα γυναικόπαιδα λείπουν στη δημοτική (πολύ καθαρή) πισίνα, οι άντρες που έχουν την ευθύνη για την επιβίωση, συσκέπτονται. Τελικά, καταφέραμε να συμφωνήσουμε ότι θα κάνουμε μόνο ένα δρυμό (αυτόν που είμαστε) και αύριο ξεκινάμε για Espot.

 

 

2010/08/11 Τετάρτη

Σήμερα τα μαζεύουμε και φεύγουμε με τις καλύτερες εντυπώσεις για το κάμπινγκ και την περιοχή γενικότερα. Για την ώρα πάμε πολύ καλά σε σχέση με τις περιοχές, αλλά δε μπορώ να πω το ίδιο και για την υγεία μας. Ένα ακόμα από τα πιτσιρίκια αρρώστησε ξαφνικά και ολόκληρη η οικογένεια θα μείνει πίσω μέχρι ο μικρός να συνέλθει. Το σχέδιο είναι να περάσουν τα δύσκολα εδώ και μόλις καλυτερέψουν τα πράγματα, να έρθουν να μας βρούνε.

 

 

Στο επόμενο:  

Βρισκόμαστε σε κάμπινγκ στα 2.500 μ. υψόμετρο όπου η γαστρεντερίτιδα χτυπάει ολόκληρη την οικογένεια που τελικά μας ακολούθησε, ενώ εγώ, πιστεύω ότι έχω πάθει έμφραγμα μετά από μια γρήγορη ανάβαση στο βουνό.