CAMPER LOVERS

Ελλάδα – Ισπανία (Βαρκελώνη Πυρηναία) 08

01/11/2010 στο 11:35 | Αναρτήθηκε στις Βαρκελώνη - Πυρηναία | Σχολιάστε
Ετικέτες: Gaudi, Βαρκελώνη, Ισπανία, Ταξίδια

Βαρκελώνη (Antoni Gaudí) Παρασκευή 06/08/2010

Κάνουμε βόλτα στη παλιά πόλη, τρώμε τα παγωτάκια μας και ξεκουραζόμαστε.

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

Οι Ισπανοί δεν έχουν νόμο περί αντιπαροχής και έτσι έχασαν την ευκαιρία να ισοπεδώσουν τα πάντα για να φτιάξουν μια ωραία σύγχρονη πόλη με φτηνά και αντιαισθητικά κτίρια. Τους έχουν μείνει λοιπόν όλες αυτές οι παλιές κατασκευές, τις οποίες συντηρούν με κόπο, ενώ θα μπορούσαν να είναι στο ρετιρέ και να απολαμβάνουν τη ζωή τους χωρίς να κάνουν τίποτα. Τα νοίκια, όχι μόνο θα έφταναν, αλλά και θα περίσσευαν. Έτσι, θα είχαν τη δυνατότητα να πάρουν και την ανοιχτή BMW που πήρε και ο ξάδελφος που πούλησε το αμπέλι και ας αναγκάζονταν να την παρκάρουν στο πεζοδρόμιο (σιγά τώρα, το δικό μου σου φταίει, δε βλέπεις τι γίνεται τριγύρω;).

    

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Έχουμε ξεχάσει να πάρουμε μαζί μας τα gps αλλά έχουμε τον καινούριο, το ίδιο είναι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Άλλο παράξενο: ο ιδιοκτήτης της καφετερίας στη πλατεία, δε την έχει καταλάβει όλη με τις καρέκλες του, αφήνοντας έτσι χώρο για τους πεζούς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ψάχνουμε το μετρό που θα μας πάει Sagrada Familia και μετά, αυτό που θα μας πάει σε κάποια άλλα κτίρια του Gaudi και μετά, αυτό που θα γυρίσουμε. Ένα – ένα όμως για να μη μπερδευόμαστε.

 

 

 

 

 

 

Το ποδήλατο στο μετρό επιτρέπεται. 

Σε ελάχιστο χρόνο φτάνουμε στη στάση Sagrada Familia και ανεβαίνουμε. Δεν ξέρω αν φταίει η συγκίνηση ή κάτι άλλο, αλλά οι φωτογραφίες που έβγαλα είναι άθλιες. Σας προτείνω να βάλετε τον όρο: Sagrada Familia στο google και να επιλέξετε: εικόνες για αναζήτηση. Θα έχετε περισσότερα και καλύτερα αποτελέσματα. Εναλλακτικά, πατήστε εδώ.

 

17:24 Μόλις έχουμε φύγει από την εκκλησία . Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήξερα από τις φωτογραφίες και λυπάμαι που δεν έχουμε χρόνο να μπούμε μέσα (είχε ουρά μίας ώρας). Είναι από τα κτίρια που μπορούν να με κάνουν να ξεχάσω τον τρόπο που οι παπάδες χειρίζονται την πίστη των ανθρώπων και να τα δω ως έργα τέχνης. Η δικιά μου αισθητική βέβαια δε σηκώνει πολλά και πιστέψτε με η Sagrada Familia είναι πολύ μα πάρα πολύ ¨φορτωμένη¨. Μπορώ να φανταστώ, ότι όταν οι παπάδες είπαν στον Gaudi πόσα του δίνουν για να τη φτιάξει, του ¨γύρισε το μάτι¨ και επειδή χρειαζόταν τα λεφτά είπε το ναι. Αργότερα που έπρεπε να τους ικανοποιήσει όλους (ξέρετε πως γίνεται, α! να βάλουμε αυτό, να βάλουμε και το άλλο, κλπ), έβαλε μέσα ότι στοιχεία του ζητούσε ο καθένας (έβαλες για τον τάδε τα αγγελάκια πάνω από τους κίονες ε; Βάλε για μένα και δύο χριστούς που να μου μοιάζουν αριστερά και δεξιά από τον άμβωνα, αλλιώς λεφτά γιοκ), οπότε…

Εδώ Gaudi έδειξε τη μαγκιά του. Είναι μαγικός ο τρόπος που τα ενσωμάτωσε όλα αυτά για να προκύψει ένα ¨ισορροπημένο¨ αποτέλεσμα (ο Gaudi είναι ενδιαφέρων και γιατί έχει ασχοληθεί με το αισθητικό αποτέλεσμα ενός έργου όταν η ισορροπία στα επί μέρους στοιχεία απουσιάζει).

 

Πρέπει όμως να κινηθούμε γρήγορα για να προλάβουμε να δούμε κάποια άλλα κτίριά του, που η αισθητική τους με ενδιαφέρει περισσότερο. Το μόνο που θέλω είναι να αγκαλιάσω ένα από αυτά. Είμαι αποφασισμένος να το κάνω ακόμα και αν με τραβάνε δέκα σεκιουριτάδες.

 

17:32 Προλαβαίνουμε το μετρό στο τσαφ. Στο τσαφ προλαβαίνουμε και τον τύπο που πάει να μας κλέψει, στο τσαφ όμως τον προλαβαίνουν και κάτι άλλοι επιβάτες και αντί να μαζέψει πορτοφόλια, μαζεύει φάπες.

 

17:55 Έχουμε βγει από το μετρό και εδώ και λίγη ώρα ανεβοκατεβαίνουμε δρόμους χαμένοι, αφού η τύπισσα που ρωτήσαμε για το σπίτι του Gaudi, ¨μας έστειλε για κούρεμα¨. Τα πιτσιρίκια έχουν αρχίσει να γκρινιάζουν και προσπαθούμε να τα πείσουμε ότι έχουμε τον έλεγχο. Μας έχει φύγει ο κώλος αλλά δε το βάζουμε κάτω, θα πάμε ακόμα και στα τέσσερα.

 

18:21 Τελικά, βρισκόμαστε εκεί που πρέπει.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Άλλη μια ώρα για να μπει κανείς μέσα. Αδύνατο να περιμένουμε υπό αυτές τις συνθήκες. Και τόσο που έχουν κάνει υπομονή τα πιτσιρίκια μας πολύ είναι. Φεύγουμε.

 

Για το επόμενο πάμε με τα πόδια, κοντά είναι. Αλλά, κοίτα εδώ. Τα πεζοδρόμια είναι μεγαλύτερα από τους δρόμους και οι άνθρωποι περνάνε ανέμελα τις διαβάσεις.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

18:40 Εδώ είμαστε. Ακόμα πιο έντονο σε συναίσθημα το δεύτερο κτίριο. Κοίτα τι έφτιαξε ο άνθρωπος. Θέλω να πάρω ένα καρεκλάκι και να κάτσω εδώ μια εβδομάδα παρατηρώντας και απολαμβάνοντας τις γραμμές, τα χρώματα, τα υλικά, κλπ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κατασκευή είναι στη λογική της -μη ευθείας γραμμής και της απουσίας συμμετρικών σχημάτων-. Το αποτέλεσμα είναι αναμφισβήτητα υψηλής αισθητικής αξίας και δημιουργεί ένα θεμελιώδη ερώτημα. Αυτό που μας έμαθαν στα σχολεία (καταβάλλοντας πολύ κόπο μάλιστα) ότι το καλό, ωραίο, κλπ, είναι ταυτισμένο με την οργάνωση, την τάξη, κλπ δεν ισχύει; Για αυτό στη φύση τα κυρίαρχα σχήματα δεν είναι ποτέ το τετράγωνο, ο κύκλος, το τρίγωνο, κλπ; Χμμμ.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φεύγουμε και είμαι μουδιασμένος ευχάριστα. Τελικά, αγκάλιασα το κτίριο και τόσο οι σεκιουριτάδες, όσο και ο κόσμος που με παρακολουθούσε, φαινόταν να καταλαβαίνει. Οι φίλοι, που έχουν καταλάβει από νωρίς την τρέλα μου, με ρωτάνε αν άξιζε τον κόπο, αξίζει και με τα πόδια να ερχόμουν από την Ελλάδα.

Είναι αργά όμως και πρέπει να φεύγουμε. Είναι εντυπωσιακό ότι τα πιτσιρίκια αντέξανε την διαδρομή, πράγμα που αποδεικνύει ότι το ευχαριστήθηκαν και αυτά. Νομίζω ότι η κίνηση να βάλουμε μπροστά το ενυδρείο ήταν πολύ σωστή, μας εμπιστεύθηκαν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τώρα πάμε να πάρουμε φαγητό ώστε να φάνε τα πιτσιρίκια μέσα στο λεωφορείο και όταν φτάσουμε στο κάμπινγκ να πάνε κατευθείαν για ύπνο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

19:10 Είμαστε μέσα στο λεωφορείο πτώματα αλλά ευχαριστημένοι. Θα είμαστε στο κάμπινγκ σε 1:30 ώρες (ναι, κάνει μία ώρα λιγότερη γυρνώντας).

 

Στο λεωφορείο συζητάμε για το τι άλλο μας τράβηξε τη προσοχή. Τα τεράστια πεζοδρόμια χωρίς παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω τους. Το ότι τα καφέ που υπάρχουν καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο και βρίσκονται σε διακριτικά σημεία. Το ότι η πόλη είναι γεμάτη ενοικιαζόμενα ποδήλατα. Το ότι δεν είδαμε πουθενά γραμμένα  συνθήματα. Δεν είδαμε πουθενά αφίσες με λαικοπόπ τραγουδιστές ή τη φάτσα δημάρχων που έχουν βρωμίσει ότι ελεύθερη επιφάνεια βρήκαν με τις αφίσες τους διαφημίζοντας ότι αν τους ψηφίσουμε θα κάνουν την πόλη την πιο καθαρή της Ευρώπης, κλπ, κλπ. Έτσι, το κέντρο της Μπαρτσελόνα γενικά, μας αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις και κερδίζει την υπόσχεσή μας ότι θα ξαναέρθουμε για περισσότερες μέρες να τη φχαριστηθούμε.   

 

20:35 Έχουμε έρθει στη reception του κάμπινγκ για να ρωτήσουμε τα σχετικά με την αυριανή μας αναχώρηση και μας ζητάνε να έχουμε φύγει μέχρι της 11:00! (είναι υψηλή περίοδος λέει). Η απάντηση ήταν άμεση από τη βραζιλιάνα της παρέας και έκανε το τουπέ της κυρίας κορδελάκια: γιατί κυρία μου, της λέει, έχετε να στρώσετε κρεβάτια ;

Μετά και από αυτό, το Villanova Park καταχωρήθηκε στο black list ως ένα απολύτως ακατάλληλο camping για τα γούστα μας.

 

22:20 Τα παιδιά κοιμήθηκαν μόλις ακούμπησαν το κεφάλι στο μαξιλάρι.

Είμαστε αραχτοί στη ¨βεράντα¨ και πίνουμε Ισπανικό κρασί, τρώμε ελληνικό τυρί με Γαλλική φρυγανιά και κάνουμε τον απολογισμό της ημέρας. Όλοι μιλάμε με ενθουσιασμό για αυτά που ζήσαμε. Ο καινούριος της παρέας αποδείχθηκε πολύ ¨δυνατός¨ αφού εκτός από το ότι είχε κάνει προετοιμασία και μας πήγε σωστά εκεί που έπρεπε, μας έκανε και επί τόπου ξενάγηση!

 

00:30 Είμαι πτώμα. Αύριο ξεκινάμε για προς τα πάνω. Αφήνω τους υπόλοιπους να σχεδιάσουν το πρόγραμμα και πάω να δω αν το μαξιλάρι μου είναι στη θέση του. Το ερώτημα πως γίνεται ένας λαός με τέτοιο πολιτισμό να σκοτώνει ακόμα ταύρους για πλάκα, δε χωράει στο κρεβάτι.

 

Στο επόμενο: πέρνουμε τα βουνά!