CAMPER LOVERS

Ελλάδα – Ισπανία (Βαρκελώνη Πυρηναία) 07

22/10/2010 στο 18:40 | Αναρτήθηκε στις Βαρκελώνη - Πυρηναία | 2 Σχόλια
Ετικέτες: Βαρκελώνη, Ταξίδια, Rambla de Santa Monica

2010/08/05 Πέμπτη

09:59 Έχουμε φάει το πρωινό μας στο spot λες και είμαστε σε κανένα κάμπινγκ και καθώς ετοιμαζόμαστε να βάλουμε νερό με πατέντες (το στόμιο της βρύσης είναι παράξενο), έρχονται τα παιδιά του δήμου που ποτίζουν-πλένουν-κλπ, και μας γεμίζουν με το λάστιχό τους. Τους πλησιάζω να τους δώσω κάτι, αλλά η σύντροφός μου με γλυτώνει τελευταία στιγμή από την απόλυτη ξεφτίλα. Καθώς φεύγουμε μας χαιρετάνε εγκάρδια.

 

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

11:28  Σταματάμε σε ένα πάρκινγκ για να συνεννοηθούμε πως θα γίνει να παραλάβουμε τον κόσμο από το αεροδρόμιο. Βγάζουμε ότι διαθέσιμο υπάρχει σε βοήθημα (χάρτες ηλεκτρονικούς, χάρτες χάρτινους, gps, κλπ) και συνειδητοποιούμε ότι ο καθένας δείχνει διαφορετικά πράγματα.

Αποφασίζουμε να χωρίσουμε. Ένας θα πάει στο αεροδρόμιο παίρνοντας μαζί του τη γυναίκα του άλλου που μιλάει πολύ καλά Ισπανικά και οι υπόλοιποι θα πάμε να βρούμε το κάμπινγκ που είχα βρει από το internet και το είχα προτείνει γιατί περνάει από μπροστά τρένο και το είδα ως το κοντινότερο αξιοπρεπή στη Βαρκελώνη (σε λίγο αρχίζουν τα γέλια).

  

11:58 Περνάμε στην Ισπανία χωρίς τον παραμικρό έλεγχο.

      

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

13:29 Τα πρώτα διόδια στην Ισπανία. Οι ουρές είναι ανοργάνωτες και όλοι χώνονται όπου νάνε και όπως νάνε (χαμογελώντας όμως). Πληρώνουμε 11,88.

    

 

 

 

Είμαστε έξω από τη Βαρκελώνη και το πράγμα αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον. Αυτός που μας οδηγούσε μέχρι τώρα ζητάει να περάσουμε μπροστά αφού έχει δώσει το gps του στους άλλους.  Τον ρωτάω αν είναι σίγουρος για αυτό που προτείνει και πόσο κάνει 36 φορές το 2. Απαντάει σωστά και αναλαμβάνουμε εμείς. 

Βάζουμε location στο gps Villanova (βάζω το χωριό γιατί ξέχασα στο γραφείο τις συντεταγμένες του κάμπινγκ) και μας δείχνει ότι θέλουμε περίπου μια ώρα για να φτάσουμε, με την προϋπόθεση ότι θα πάρουμε τα τούνελ (μια ώρα;.. γαμώτο νόμιζα ότι ήταν πολύ πιο κοντά) και τότε.. όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος , έλεγε η μάνα μου, που ποτέ δεν την άκουγα και ο δρόμος για Villanova έγινε ¨Δρόμος με τις Λεύκες¨.

 

Απομαγνητοφώνηση:

14:15 Πάμε για Βιλανόβα αλλά μπαίνοντας Βαρκελώνη τα μπερδεύω και αντί να βγούμε νότια στον κεντρικό, πάμε δυτικά για το κέντρο. Θα με γδάρουν.

 

14:28 Να πάρει…για δες αυτό το στενό, χωράμε;…

 

14:31 Ομορφιά μου.. για δες λίγο, ο καθρέφτης του γκάμπριο είναι αυτός που κρέμεται πλάι μας;

 

Περίμενε, έχει και συνέχεια.

Καταφέραμε να βγούμε στον C32, αλλά λίγο αργότερα, κάνω λάθος στα διόδια και αντί να πάω από Manual, πάω Automatic, όπου ΦΥΣΙΚΑ μπλοκάρω. Σύντομα, από πίσω μου γίνεται μια ουρά από ΙΧδες και νταλίκες οι οποίοι ετοιμάζονται να με φάνε ζωντανό. Σκεφτείτε ότι Κάρτα Αυτόματης Διέλευσης βγάζει όποιος δε θέλει να χάνει χρόνο στα διόδια και εγώ τώρα, είμαι εκεί, να κοιτάω σα χαζός το μηχάνημα και να το παίζω … Ιταλός: dispiace signore, la nostra non è così… Πριν προλάβω όμως, να ρίξω το φταίξιμο στη γυναίκα μου για να τη γλιτώσω, έρχεται η υπεύθυνη και με ελευθερώνει.   

 

15:10 Φτάσαμε Βιλανόβα. Είμαστε στη βόρεια είσοδο της πόλης και σκοπεύουμε να πάρουμε όλη τη παραλία προς τα κάτω για να βρούμε το κάμπινγκ. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα το συναντήσουμε.

 

15:20 Δεν είναι  καλή φάση. Δε φαίνεται να υπάρχει πουθενά κάμπινγκ και χωνόμαστε άσχημα μέσα στη πόλη. Έχει πολύ ζέστη. Όταν φτάσουμε, το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι μπάνιο στη θάλασσα.

 

Έχουμε χαθεί. Δεν έχει και άνθρωπο να ρωτήσουμε.

 

 

 

 

15:40 Συναντάμε περιπολικό και πάω να ρωτήσω.

 

Μιλάνε μόνο Ισπανικά αλλά ¨πιάνουν¨ το Villanova Park και μας πάνε στη πόρτα του (γύρω στα 10κμ δυτικά από το σημείο που βρισκόμασταν). Το κάμπινγκ είναι επάνω στο βουνό!!

 

 

16:10 Φτάνουμε στο Villanova Park. Πάμε όλο χαρά για chek in και μας ζητάνε 105^Ε για κάμπερ, ρεύμα 3Α και δύο ενήλικες με ένα παιδί. Κάνουμε μεταβολή, αλλά σκεφτόμαστε ότι τέτοια εποχή είναι πολύ πιθανό να μη βρίσκουμε αλλού, ότι όλοι οι υπόλοιποι θα θέλουν να ξεκουραστούν αμέσως, ότι ταλαιπωρηθήκαμε λιγάκι για να έρθουμε και ότι μια βραδιά – άντε δυό θα είναι, οπότε … ξανακάνουμε μεταβολή.

16:10 Μόλις ¨δέσαμε¨ στις θέσεις μας και η πρώτη εντύπωση είναι ότι πρόκειται για ένα τεράστιο κάμπινγκ με πολλές υπηρεσίες κάθε είδους.

        

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Είναι από αυτά που κάθε απόγευμα έχουν πάρτι για τα παιδάκια (που οι γονείς τους τα έχουν σιχαθεί και τα παρατάνε εκεί να χτυπηθούνε), κάθε βράδι μουσική βραδιά (για αυτούς που το κάμπινγκ είναι αναγκαστική λύση και πηγαίνουν φορώντας τα καλά τους), έχει εστιατόρια με περίτεχνες πλαστικές καρέκλες και τραπέζια, internet (2^Ε / ώρα!!!! για τα πιτσιρίκια που έχουν βασίσει την ύπαρξή τους στο τι θα πουν γι΄ αυτά οι φίλοι τους στο facebook), αλλά έχει και γήπεδα ποδοσφαίρου, τένις, πισίνες, κλπ. Πρόκειται για ένα πολύ καθαρό μέρος που οπωσδήποτε σέβεται τον πελάτη του και τα χρήματα που δίνει, αλλά εμένα, άρχισε να με πιάνει φαγούρα πάλι.

 

Περίεργο συμβάν.

Κάποια στιγμή, ήρθανε δίπλα μας κάτι πιτσιρικάδες, από αυτούς που ξυπνάνε κατά τις 23:00 για να πάνε κλάμπινγκ με δυνατά μουσικές από το αυτοκίνητο και τέτοια. Ένας σεκιουριτάς – υπάλληλος τους πλησίασε και κάτι είπε σε έναν από αυτούς (στο αυτί). Τα παιδιά έκλεισαν τη μουσική και δε ξανακούσαμε ¨κιχ¨. Την επόμενη το πρωί τα μάζεψαν και φύγανε. Ένας από την παρέα μας είπε ότι έσκυψε και του είπε: οι διπλανοί σας είναι Έλληνες!   

 

19:37 Υποδεχόμαστε τη μητέρα των παιδιών που ταξίδευαν μόνα με τον μπαμπά τους. Χαρές και πανηγύρια.  Περισσότερο, η πιτσιρίκα με τον πυρετό, που τώρα είναι μια χαρά και επειδή όλα ήταν καλά παιδιά σήμερα, πάνε για μπάνιο στη πεντακάθαρη πισίνα.

Εγώ, ψάχνω τον υπεύθυνο του internet café για να μου δώσει σύνδεση στο wi fi, που λένε ότι είναι free. Τελικά δεν ήταν free και επειδή ¨σερνόταν¨ κιόλας δε μπόρεσα να ¨ανεβάσω¨ τίποτα.

 

Αργότερα, βόλτα να γνωρίσουμε το κάμπινγκ.

 

 

 

 

 

 

Και μετά, οι άντρες, πρέπει να συζητήσουμε τι θα κάνουμε με το αυριανό πρόγραμμα (Gaudi, κλπ).

 

Παρατηρήσεις της ημέρας

Παρόλο ότι όλοι οδηγάνε σαν τρελοί, μόλις φτάσουν σε διάβαση που βρίσκονται πεζοί έτοιμοι να περάσουν, το ¨κοκαλώνουν¨.

Όταν ανάψουμε φλας για προσπέραση, σταματάει και περιμένει υπομονετικά όλη η λωρίδα.

Το κάμπινγκ δεν έχει έντομα. Τίποτα. Ούτε μύγα. Αυτό μου φαίνεται πολύ ύποπτο.

 

2010/08/06 Πέμπτη

09:05 Εχθές το βράδι αποφασίσαμε ότι θα πάρουμε το λεωφορείο (δεν υπάρχει τρένο) των 09:30 (που πράγματι περνάει μπροστά από το κάμπινγκ) και θα βρεθούμε με τους υπόλοιπους στο κέντρο. Επειδή μάθαμε ότι στη Βαρκελώνη υπάρχει το δεύτερο καλύτερο aquarium, το βάζουμε πρώτο στη σειρά επισκέψεων ώστε τα πιτσιρίκια να είναι ξεκούραστα και να το ευχαριστηθούν. Δεύτερος σταθμός μπαίνει ο καθεδρικός Sagrada Familia και τρίτος, κάποια άλλα κτίρια του Gaudi, που απ΄ότι κατάλαβα δε σκίζονται οι υπόλοιποι για να δούνε. Συνολικά, έχουμε ωφέλιμο χρόνο γύρω στις 6 ώρες με όριο το λεωφορείο που φεύγει για πίσω στις 19:00. Ακόμη, αποφασίσαμε αύριο πρωί να φεύγουμε για Πυρηναία.

 

10:56 Είμαστε ήδη μιάμιση ώρα στο λεωφορείο και είμαστε στη μέση της διαδρομής για Βαρκελώνη. Έχουμε περάσει από ότι οικισμό και κάμπινγκ υπάρχει στη περιοχή κάνοντας συνέχεια στάσεις. Γενικά τα κάμπινγκ που βλέπουμε είναι λίγο decadence και τα απορρίπτουμε με συνοπτικές διαδικασίες (ή μήπως προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα λεφτά που πληρώνουμε στο άλλο;). Βλέπουμε όμως ένα, κοντά στο αεροδρόμιο που φαίνεται αρκετά καλό και είναι και πολύ πιο κοντά στη Βαρκελώνη (σε σχέση με το δικό μας). Αργότερα βέβαια, το απορρίψαμε και αυτό γιατί η περιοχή είναι γεμάτη έλη (κουνούπια) και λόγο αεροδρομίου, είναι πολύ πιθανό, να έχει ¨ξυπνητήρια¨ (θόρυβο από προσγειωαπογειώσεις).

 

11:59 (ΝΑΙ  2:30 ώρες μετά) Κατεβαίνουμε από το λεωφορείο στην πλατεία Catalunia όπου έχουμε ραντεβού με την άλλη οικογένεια και καθόμαστε στο Bra Café για καφέ χυμούς και σαντουιτσάκια. Το καινούριο μέλος της παρέας (ο μπαμπάς της καινούριας οικογένειας) αποδεικνύεται πολύ διαβασμένος και μπαίνει μπροστά. 

 

 

 

 

   

 

 

 

Αυτή είναι μια μικρή ιδέα του τι γίνεται κατεβαίνοντας τη Rambla (σημαίνει ποτάμι, κατά μια έννοια) de Santa Monica  (http://en.wikipedia.org/wiki/La_Rambla,_Barcelona) που θα μας πάει κατευθείαν στο ενυδρείο μέσο της Rambla de Mar (είναι η προέκταση της Rambla de Santa Monica μέσα στη θάλασσα). Πρόκειται για έναν από πιο πολυσύχναστους πεζόδρομους της Ευρώπης.

 

Σε αυτό το δρόμο τα ¨ζωντανά¨ αγάλματα και γενικά οι καλλιτέχνες δρόμου, έχουν την τιμητική τους.

 

      

 

 

     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κατεβαίνοντας, φτάνουμε στο μνημείο του Κολόμβου ο οποίος κάτι δείχνει

 

         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κοιτάξτε το καταπληκτικό κτίριο και προσπαθήστε να αγνοήσετε την ύπαρξη του περιπολικού που είναι παρατημένο στην πλατεία.

 

 

 

 

 

 

 

Η Rambla de Mar καταλήγει σε εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας (σινεμά, εστιατόρια, ενυδρείο, κλπ) και την μαρίνα τους.

      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 Αυτόματα το μυαλό μου κάνει συγκρίσεις.

Πως εξηγείται το ότι ενώ πρόκειται για ένα αρκετά κλειστό θαλάσσιο σύστημα, που παλιότερα ήταν στα κακά του χάλια, τώρα είναι εξαιρετικά καθαρό και ζωντανό; Ίχνος από σκουπίδι πουθενά (με τέτοια μαρίνα;) και η θάλασσα γεμάτη ψάρια, καβούρια, κλπ, που τα βλέπεις κοιτάζοντας απλώς από την εξέδρα. Φυσικά, δε θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά γιατί το ενυδρείο ¨ζει¨ μέσα σε αυτά τα νερά.

Πως όμως οι Ισπανοί τα καταφέρνουν ενώ η Θεσσαλονίκη με το πολύ πιο ανοιχτό θαλάσσιο σύστημα, παρουσιάζει πλήρη αδυναμία να αποκαταστήσει τον Θερμαϊκό της (ο Παγασητικός, ο Αμβρακικός, η Κορώνεια, η Χαλκίδα, ο κόλπος της Καβάλας, η λίμνη Καστοριάς, κλπ, όλα σε ανάλογα χάλια).

Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. Καλό βόλι σε όλους (χι, χι).

 

Να λοιπόν μια ελάχιστη ιδέα από όσα είδαμε μέσα, πληρώνοντας 16^Ε οι μεγάλοι και 11^Ε οι μικροί.

 

     

 

     

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

Η φύση στα κέφια της (ιππόκαμπος).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το ενυδρείο λοιπόν, μας αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις, τόσο από μέσα όσο και απέξω.

Γενικά, μέχρι εδώ, είμαι ενθουσιασμένος με τη Μπαρτσελόνα. Η πιτσιρικαρία ήταν άψογη αν και εμφάνισαν κάποια σημάδια κούρασης.  Ελπίζω να συνεχίσουμε χωρίς πρόβλημα, αν και οι ώρες – ποδαρόδρομος που έχουμε μπροστά μας είναι αρκετές . 

 

Στο επόμενο πάμε Gaudi (Sagrada Família και άλλα).