CAMPER LOVERS

Μόνωση / Insulation

10/01/2024 στο 11:26 | Αναρτήθηκε στις DIY campervan, ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ | Σχολιάστε
Ετικέτες: Armaflex, Ζέστη, Ηχομόνωση, Θέρμανση, Κρύο, Μόνωση, Υγρασία, Ψύξη, Sound insulation, Thermal insulation

Thermal & Sound insulation in campervan

Η μόνωση ήχου και θερμότητας είναι πεδία όπου κατά καιρούς έχει ¨χυθεί πολύ αίμα¨. Για το δικό μου βανάκι, όμως ήμουν σίγουρος τι θα έκανα. Θα έπαιρνα καμιά τριανταριά μπουκάλια πολυουρεθάνης και θα το πλάκωνα ανελέητα, τελειώνοντας θριαμβευτικά σε μια ωρίτσα!

Κάπως έτσι:

Κάτι με έτρωγε όμως να μην κάνω τέτοια μαλακία και καθώς ο καιρός να αρχίσω πλησίαζε, ξαναέριξα μερικές ματιές στο τι κάνανε οι εκατοντάδες άλλοι πριν από εμένα και σταμάτησα να κοιμάμαι μακάριος.

Βγήκαν στην φόρα ερωτήματα για θερμικούς συντελεστές, θερμογέφυρες, προμήθειας υλικών, υγρασίας, εφλεκτότητας, θερμοσυγκράτησης, κόστος αλλά και πόσο υγιεινά είναι όλα αυτά τα υλικά?

Η φωνή μέσα μου αντηχούσε: ¨Ρε… άστο με τις λαμαρίνες να τελειώνει η ιστορία!¨.

Αμ δε…!

Ηχομόνωση

Παίζοντας με μια λαμαρίνα, όπου είχα κολλήσει πισσόχαρτο για να δω πως επηρεάζεται ο ήχος, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτή η λύση έχει πολύ μεγάλη αξία όταν ο ήχος παράγεται από την ίδια την λαμαρίνα, όπως αν την χτυπήσει κάποιος ή στην περίπτωση των κραδασμών που προκύπτουν από την πορεία, κλπ (αυτογενείς ήχοι). Στα διάφορα βιντεάκια που κυκλοφορούν θα προσέξετε ότι για να δείξουν τα εντυπωσιακά αποτελέσματα, χτυπούν την λαμαρίνα σε σημείο που δεν έχει και μετά, σε σημείο που έχει πισσόχαρτο και χαίρονται για τον κόπο που έκαναν, το βάρος που πρόσθεσαν και το χρήμα που ξόδεψαν.

Δείτε τον αγαπημένο Greg Virgoe να μιλάει για το θέμα και να κάνει το τεστ με το χτύπημα εδώ στο 9:06.

Δείτε και εδώ ένα βίντεο που περιέχει δοκιμή με ντεσιμπελόμετρο κατά την πορεία του βαν.

Αυτή ακριβώς η ταλάντωση (κραδασμός – vibrating), απορροφάται λόγο της μεγάλης μάζας και του ειδικού βάρους του πισσόχαρτου, οπότε ο χώρος ακούγεται πιο ήσυχος.

Τι γίνεται όμως με τους ήχους που παράγονται χωρίς άμεση επαφή με την λαμαρίνα (εξωγενείς)? Ήχοι, δηλαδή, που παράγονται κοντά ή μακριά μας, όπως ένα υστερικό σκυλί που γαβγίζει, έναν κομπλεξικό που μαρσάρει την μηχανή του με βγαλμένο σιλανσιέ, ή απλά κάποιον που ροχαλίζει στο διπλανό βανάκι;

Εδώ θα πρέπει να θυμίσω ότι η διάδοση του ήχου μέσω των υλικών, γίνεται ακριβώς επειδή ταλαντώνονται στην ίδια συχνότητα (συντονίζονται) και τελικά, από την άλλη πλευρά μεταφέρουν την ίδια ταλάντωση – συχνότητα στον αέρα και ο ήχος συνεχίζει το ταξίδι του.

Σκυταλοδρομία δηλαδή.

Από την άλλη, σκεφτείτε πως δουλεύουν τα διπλά παράθυρα στα σπίτια: έχουμε γυαλί – κενό – γυαλί και αυτό σημαίνει διακοπή της δυνατότητας να διαδοθεί ο ήχος (και η θερμότητα), αφού στο κενό δεν μεταδίδεται τίποτα.

Σκυτάλη γιοκ, δηλαδή, αλλά αυτό δεν μπορώ να το κάνω στο βανάκι μου τον κώλο μου κάτω να χτυπάω (ή μήπως μπορώ; Χμ….).

Αφού λοιπόν είναι έτσι, μπορούμε να καταλάβουμε ότι το να κόψει κανείς την δυνατότητα ταλάντωσης του υλικού όσο πιο πολύ γίνεται, καθιστά το υλικό αυτό ηχο-¨εξουδετερωτικό ή απορροφητικό¨, με την έννοια ότι δεν θα τον μεταδώσει με την σειρά του στον αέρα ή άλλα υλικά.

Όλα καλά μέχρι εδώ, συμφωνούμε ότι βάζοντας πισσόχαρτο έχουμε κάποια βελτίωση.

Έλα όμως που όλα τα οχήματα δεν είναι ίδια.

Είναι μερικά ρε παιδί μου, σαν το δικό μου, που είναι γεμάτα παράθυρα με μονά τζάμια και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πετυχαίνει κανείς και πολλά με τέτοιες λύσεις. Γιατί, ναι μεν οι αυτογενείς κάπως θα μειωθούν, αλλά όταν είμαι σταματημένος, το 70-80% των εξωγενών θα περνάνε από το γυαλί που καλύπτει σχεδόν το 50% του οχήματος περιμετρικά!

Επίσης, όλη αυτή η ιστορία δεν έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα στους ενδογενείς (ήχοι που παράγονται μέσα στο αυτοκίνητο κατά την πορεία όπως τριξίματα ξύλων, μετακινήσεις υλικών και εργαλείων κουζίνας και εξοπλισμού γενικότερα ή και σταματημένοι όπως ένα ψυγείο που δουλεύει, κλπ), συν το ότι αν ακούγεται πιο ήσυχο το βαν, τότε όλοι αυτοί ¨ακούγονται¨ πιο έντονα.

Οπότε;

Ταχύτητα του ήχου/δευτερόλεπτο σε:

Όπως βλέπετε το γυαλί είναι ο βασιλιάς της διάδοσης

(Η εικόνα είναι από άλλο αυτοκίνητο)

Έχει γεμίσει πισσόχαρτα τις λαμαρίνες αλλά… Που πας ρε Καραμήτρο με τόσο τζάμι?

Εδώ αξίζει να αναφερθώ και στο κόστος αφού αυτό που κοιτούσα σαν αποτελεσματικότερο και με σύντομη παράδοση, είχε πάχος 2χιλιοστά, βάρος 3κιλά/τετραγωνικό και κόστιζε περίπου 75^Ε. Με επιφάνειες περίπου 7τετραγωνικών, θα πρόσθετα δηλαδή 21κιλά και θα έβγαιναν από την τσέπη μου 525 λαχταριστά Ευρώπουλα!

Και σκέφτομαι τότε: ¨ρε φίλε… εσύ πηγαίνεις μες στα δάση και τις ερημιές, τι να την κάνεις την ηχομόνωση στο 20%;;;;;¨

Το ρεζουμέ είναι ότι το να το πλακώσω στα πισσόχαρτα δεν φαίνεται να αφαιρεί τόσο τον θόρυβο, όσο το χρήμα από την τσέπη μου και να προσθέτει βάρος στο όχημα.

Έτσι, το πισσόχαρτο βγήκε από την λίστα εργασιών και χάρηκα για τον κόπο, το βάρος και το χρήμα που γλύτωσα.

Ελπίζω να μην έκανα μαλακία.

Θερμομόνωση

Το θέμα αυτό όμως, αποδείχθηκε ζόρικος καργιόλης.

Ας το πάρουμε από την αρχή.

Η ζέστη στο βαν εξαρτάται καταρχήν από τις πηγές. Μπορεί να είναι τα ίδια μας τα σώματα, κάποιο αερόθερμο πετρελαίου, το ψυγείο, κλπ (ενδογενείς), ή ο ήλιος, ο ζεστός αέρας, κλπ (εξωγενείς).

Είναι ευνόητο λοιπόν, ότι όσο πιο καλή μόνωση έχω, τόσο πιο δύσκολα θα περάσει η ζέστη έξω (απώλεια), οπότε με ελάχιστη ενέργεια (συμπλήρωμα), μπορώ να κρατάω το περιβάλλον ζεστό.

Το καλοκαίρι δεν θέλω να περάσει η ζέστη μέσα, αλλά και όταν αυτό συμβεί, να μπορώ να κρυώσω τον χώρο, όσο γίνεται πιο γρήγορα, ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα το βράδυ που ο αέρας είναι σε πιο χαμηλή θερμοκρασία.

Στην πράξη όμως δεν γίνεται έτσι. Ναι μεν θα αδειάσει ο ζεστός αέρας από μέσα, αλλά, αν κλείσω τις πόρτες, γρήγορα θα είναι πάλι ζεστά. Αυτό το φαινόμενο έχει μεγάλη αξία να το δούμε ξεχωριστά γιατί ντάλα καλοκαίρι το βράδυ ο ύπνος είναι ανυπόφορος με ζέστη. 

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Ας θυμηθούμε ότι τα ψυγεία είναι κάθετα με μια μεγάλη πόρτα που όταν ανοίγει, βγαίνει αμέσως από μέσα όλος ο κρύος αέρας (γι΄ αυτό αισθανόμαστε να κρυώνουν τα ποδάρια μας το καλοκαίρι μόλις ανοίξουμε την πόρτα). Όταν την κλείνουμε όμως, σε πολύ λίγο χρόνο η θερμοκρασία αποκαθίσταται με ελάχιστη ενέργεια του συστήματος. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει ένα φαινόμενο που ονομάζεται θερμοσυσσώρευση και εξαρτάται από τα υλικά του εσωτερικού χώρου και ειδικότερα από την μάζα και την πυκνότητά τους. Όσο πιο μεγάλη (πυκνή) είναι η μάζα, αντίστοιχη είναι και η ποσότητα κρύου ή ζέστης που θα συγκρατήσει (θερμοσυσώρευση) και κατ΄ επέκταση θα μεταφέρει στον αέρα.

Συνεπώς, στο ερώτημα τι μόνωση να διαλέξω; έχω έναν ακόμα συντελεστή που κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα. Δηλαδή, θέλω  να κρατάει ζέστη τον χειμώνα, αλλά το καλοκαίρι δεν το θέλω.

Μπελάς ρε σου λέω!

Το παίρνω αλλιώς λοιπόν μπας και βγάλω άκρη.

Θυμάμαι ότι το να κρυώσω το βανάκι είναι πιο δύσκολο και περισσότερο ενεργοβόρο, απ΄ ότι να το θερμάνω, άρα ξεκινάω με αυτό.

Ψύξη

Κατ΄ αρχήν λοιπόν, το αυτοκίνητο θα πρέπει να ζεσταίνεται όσο γίνεται λιγότερο και γι΄ αυτό υπάρχει μόνο μία επιλογή: το χρώμα να είναι άσπρο. Αυτό το χαρακτηριστικό με καθυστέρησε να βρω βανάκι για αγορά. Στο mail box έφταναν συχνά ειδοποιήσεις για βανάκια σε διάφορα άλλα χρώματα, αλλά εξαιτίας του ότι συχνά πρέπει να είμαι στον ήλιο για να ¨βλέπουν¨ τα φωτοβολταϊκά, δεν θα ήθελα να πάρω κάτι άλλο και να προσθέσω κόπο, χρόνο και κόστος για το βάψιμο.

Όλα τα παράθυρα θα πρέπει να φοράνε αλεξήλια άσπρα και όχι αλουμινόπανα, αφού όπως αποδείχτηκε ανεβάζουν πολύ θερμοκρασία που διαχέεται στο εσωτερικό.

Ακόμη, θα πρέπει να λάβω υπόψη μου ότι το ψυγείο μου το καλοκαίρι δουλεύει πολύ περισσότερο, οπότε και η παραγωγή ζέστης του* είναι σημαντική.

Εγώ όμως, δεν θέλω απλά να βγει ο ζεστός αέρας, αλλά να κρυώσει ο χώρος γενικότερα, να κρυώσουν τα υλικά του δηλαδή και μάλιστα χωρίς air-condition και χωρίς ανεμιστήρες οροφής.

Οπότε, θα πρέπει να γίνει με φυσικό τρόπο, μέσω αερισμού και μάλιστα το συντομότερο δυνατό, αλλιώς η θερμοκρασία της επόμενης ημέρας θα προστεθεί και σύντομα θα είναι ανυπόφορα μέσα.

Για να πετύχει αυτό, θα πρέπει τα ανοίγματα να είναι σε τέτοια σημεία ώστε να είναι δυνατό να δημιουργηθεί διαφορά θερμοκρασίας για συνεχόμενη ροή αέρα, κάτι σαν τεχνητή ¨αύρα¨ δηλαδή. Έτσι, καθώς τα παράθυρα οδηγού – συνοδηγού και ¨σπιτιού¨ είναι μπροστά – μέση και πολύ βολικά να είναι ανοιχτά με τις σίτες τους, έφτιαξα δύο αεραγωγούς στο πίσω μέρος της οροφής και θεωρητικά, αυτό το κύκλωμα θα λειτουργήσει για έναν καλό αερισμό. Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι πόρτες που αν ανοίξουν διάπλατα τέλος η ιστορία (αλλά με τις πόρτες ανοιχτές δεν κοιμάμαι).       

*Στα σχέδιά μου είναι να φτιάξω έναν αεραγωγό που το καλοκαίρι θα στέλνει έξω τον θερμό αέρα του ψυγείου, ενώ τον χειμώνα θα τον στέλνει στον χώρο της μπαταρίας.

Θέρμανση

Έχω παρατηρήσει ότι μπορώ να είμαι μια χαρά σε κρύες συνθήκες με ένα ισοθερμικό, ένα φλις και ένα λεπτό μπουφανάκι (μεμβράνη), από πάνω. Τι συμβαίνει λοιπόν και ενώ φοράω ελάχιστα ρούχα το σώμα μου δε έχει τόσο μεγάλη απώλεια θερμοκρασίας ώστε να κρυώνω;

Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι τα υλικά φαίνεται να συνεργάζονται πολύ καλά μεταξύ τους. Το ισοθερμικό (βαμβακερό φανελάκι) κάνει θερμοσυσσώρευση, το φλις κάνει θερμοδιακοπή και η μεμβράνη δεν επιτρέπει τον κρύο αέρα και την υγρασία να περάσει μέσα. Όλη η ιστορία δηλαδή, είναι να μην έρθει σε επαφή το ζεστό μου σώμα με τον κρύο αέρα του περιβάλλοντος και υπάρξει απώλεια.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο μέσος άνθρωπος αποδίδει περίπου από 250 (κατά τον ύπνο), έως 400 (κατά την άσκηση) BTU θερμότητας μέσω αναπνοής και εφίδρωσης, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτή η θερμότητα επηρεάζει τον χώρο μας ανάλογα. Αυτό ισούται με 75 έως 120W ενέργειας και έτσι εξηγείται το πώς οι ηλεκτρικές κουβέρτες κάνουν δουλειά με τα μόλις 60 – 70Wατ τους.

Μπορούμε να φανταστούμε λοιπόν ότι όσο περισσότερο περιορίσουμε την απώλεια, τόσο λιγότερη ανάγκη θα έχουμε να συμπληρώσουμε. Αυτό είναι οικονομία, ταχύτητα και αίσθηση θαλπωρής.       

Ψάχνοντας όμως περισσότερο ανακάλυψα ότι υπάρχει ένα ακόμα θέμα που παίζει καθοριστικό ρόλο στην μόνωση.

Η υγρασία

Η υγρασία (συγκράτηση – διάχυση υδρατμών), λοιπόν, είναι ικανή να αλλάξει εντελώς τα χαρακτηριστικά των μονωτικών υλικών σε βαθμό που όχι μόνο να τα αχρηστεύσει, αλλά να δημιουργηθούν και ένα σωρό άλλα προβλήματα στην περιοχή όπως μούχλα, οξείδωση, κλπ.

Στην δική μου περίπτωση προβλέπεται μπόλικη υγρασία, αφού θα έχω μέσα ντουζιέρα και θα μαγειρεύω συστηματικά τον χειμώνα. Οπότε, θα πρέπει να δώσω μεγάλη προσοχή στην επιλογή των υλικών. Ειδικότερα, το ότι σε πολλά σημεία υπάρχει αυξημένος  κίνδυνος υγροποίησης (όπως εκεί που έχω καλύψει τα τζάμια), με κάνει ακόμα πιο απαιτητικό στα υλικά. Αν το μονωτικό που θα χρησιμοποιήσω απορροφήσει έστω και στο ελάχιστο την υγρασία αυτή, η ζημιά είναι μεγάλη.

Η ανασφάλειά μου γι΄ αυτό το θέμα, με οδήγησε στην επιλογή μιας μεγάλης μονάδας (8kw) αερόθερμου πετρελαίου, ώστε να μπορώ να στεγνώσω άμεσα τον χώρο.

Για το θέμα αυτό όμως, θα κάνω ξεχωριστό άρθρο στο μέλλον. 

Συμπέρασμα

Λαμβάνοντας υπόψην μου όλα τα παραπάνω και αφού δίνω έμφαση στην ζέστη του καλοκαιριού (αν ήμουν σε κάποια βόρεια χώρα θα το σκεφτόμουν αλλιώς), δεν θα πρέπει η λαμαρίνα να μεταφέρει την ζέστη της στο εσωτερικό, αλλά αν και όση μεταφέρει στα υλικά της, να κρυώνουν γρήγορα. Δεδομένου ότι από την εσωτερική πλευρά θα υπάρχει ξύλο που είναι υλικό φιλικό στην υγρασία, θα πρέπει να δημιουργηθεί και ένας καλός φραγμός υδρατμών τόσο από μπροστά, όσο και πίσω, ώστε να μην περάσει υγρασία στο εσωτερικό της μόνωσης και εγκλωβιστεί.

Αυτή είναι η θεωρία.

Μετά, ξεκίνησε το πάρτι της πράξης!

Εκατοντάδες αναφορές σε υλικά με εντυπωσιακά χαρακτηριστικά που υποστήριζαν θεαματικά αποτελέσματα. Δεκάδες vanlifers με βίντεο για το πώς έφτιαξαν το βανάκι τους γρήγορα και με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για να κοιμούνται ήσυχοι και ζεστοί. Από την άλλη, άνθρωποι που έφτιαχναν βανάκια με ελάχιστο κόστος και ζούνε μέσα τους για χρόνια κάτω από διάφορες συνθήκες, χωρίς σοβαρά προβλήματα.

Και εγώ στην μέση!

Καθώς είχα πάρει σβάρνα τα μαστόρια κερνώντας καφέδες και τσίπουρα, ένας από αυτούς με ρώτησε τι είχα στο προηγούμενο αυτοκινούμενο. Το Mobilvetta λοιπόν, είχε πάνελ σάντουιτς 35 χιλιοστών, πλαστικό – φελιζόλ – πλαστικό. Καθώς προχωρούσε η κουβέντα και πριν φτάσουμε στα ¨χικ… ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρεεεε μλαάαακα?¨, συνειδητοποιούσα όλο και πιο πολύ ότι δέκα χρόνια ήμουν πολύ ευχαριστημένος – εντυπωσιασμένος θα έλεγα με την μόνωση.

Ακόμα και την πρωτοχρονιά του 2016 που εγκλωβιστήκαμε από τα χιόνια στην Παναγίτσα της Έδεσσας και για μια εβδομάδα είχε από -1 έως -8, δεν καταλάβαμε τίποτα.    

Όπως βλέπετε η θέρμανση που έκλεισε την προηγούμενη μέρα γύρω στην 01:00, κρατάει μια χαρά στις 7:57 το πρωί, ενώ έξω έχει -8.

Τα υλικά που απέρριψα

Τελικά, μετά από άπειρα τηλεφωνήματα και έρευνα στο διαδίκτυο απέρριψα τον πετροβάμβακα, που θεωρείται καρκινογόνος, τον ορυκτοβάμβακα, που δεν τα πάει καθόλου καλά με την υγρασία. Παρόλο ότι η Εξηλασμένη Πολυστερίνη (μπλε Dow) έχει καλύτερα χαρακτηριστικά, την απέρριψα όταν ο Πέτρος, που είναι πολιτικός μηχανικός με μεγάλη εμπειρία, μου απέδειξε ότι πολυμερίζεται πιο γρήγορα από την διογκωμένη, όταν έχει άμεση επαφή με τον αέρα και εκλύει στο περιβάλλον  τα αέριά της.

Απέρριψα επίσης, τις ¨φούσκες¨ με αλουμινόχαρτο που είναι πολύ της μόδας και χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο γεμίζοντας θερμογέφυρες την μονωτική κατασκευή, σε βαθμό που μειώνεται δραματικά η όποια, αποτελεσματικότητά της.

Εδώ, βλέπουμε την χειρότερη δυνατή εφαρμογή, αφού ο εγκαταστάτης θεώρησε καλό να κολλήσει με αλουμινοταινία τις φούσκες επάνω στα μεταλλικά μέρη, δημιουργώντας ισχυρή θερμογέφυρα (περνάει από την λαμαρίνα στο εσωτερικό της μόνωσης) και ακυρώνοντας στην πράξη ότι πλεονέκτημα (αντανάκλαση), θα μπορούσε να έχει.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα προβλήματα υγροποίησης εμφανίζονται σε μονώσεις που η εκτεθειμένη πλευρά προς την ζέστη, έχει επικάλυψη αλουμινίου.

Αυτό συμβαίνει διότι όταν η πίσω πλευρά είναι κρύα, στη επιφάνεια η υγρασία συμπυκνώνεται και υγροποιείται. Αν μάλιστα είναι και πίσω από ξύλινες επενδύσεις, τότε κλάφτα Χαράλαμπε, θα αργήσει να στεγνώσει, το ξύλο θα νοτίσει και καθώς θα αθροίζεται, σύντομα θα υπάρξουν στρεβλώσεις, μούχλα, κλπ.

Δείτε εδώ ένα τέτοιο πρόβλημα από την ομάδα Self Build Campervans and VanLife:

Αυτό που βλέπετε είναι υγρασία!

Ένα άλλο υλικό που απέρριψα είναι η κάνναβη γιατί φοβήθηκα ότι σε στιγμές αδυναμίας θα ξήλωνα το βαν για να την καπνίσω. Δείτε όμως εδώ τι καταπληκτικά θερμομονωτικά χαρακτηριστικά έχει (καλά… δεν τα πιστεύουμε και όλα όσα μας δείχνουν έτσι;)

Τελικά, για την μόνωση στο βανάκι μου κατέληξα στα παρακάτω υλικά:

• Διογκωμένη πολυστερίνη – EPS (Γραφιτούχα & απλή)
• Foam συσκευασίας
• Armaflex
• Διογκωμένη πολυουρεθάνη
• Ριπολίνη νερού (μπογιά)

Διογκωμένη πολυστερίνη

Είναι υλικό κλειστής κυψέλης, με πολύ μικρή απορρόφηση και συγκράτηση υγρασίας, δεν περιέχει καμία διατροφική αξία και συνεπώς δεν υπάρχει κίνδυνος μυκητιάσεων ή μικροοργανισμών. Είναι ελαφρύ, εύκολο να το διαχειριστώ, βραδύκαυστο, ανακυκλώσιμο 100%, υπάρχουν κοντά μου άπειρες ποσότητες και είναι φτηνό. Υπάρχει σε δύο ποιότητες α) λευκή και β) γραφιτούχα. Η γραφιτούχα έχει καλύτερο ¨λ¨ (θερμικός συντελεστής), είναι λίγο ακριβότερη και δεν υπάρχουν πολλές επιλογές πάχους.

Το μειονέκτημά της είναι ότι καθώς την δουλεύω γεμίζει ο τόπος μπιλίτσες που πάνε παντού. ΠΑΝΤΟΥ λέμε, χαραμάδες, καλώδια, στα αυτιά και στην μύτη μου, ακόμα και μέσα στο βρακί μου! Αυτό συμβαίνει γιατί χρησιμοποιώ λάθος κοπτικό, αλλά έχοντας δίπλα μου την ηλεκτρική σκούπα το πρόβλημα λύνεται εύκολα.  

Φόαμ συσκευασίας

Εδώ μιλάμε για ένα υλικό που έπεσα τυχαία επάνω του από λάθος μια πωλήτριας σε τεχνικό κατάστημα όταν της έδειξα ένα κομμάτι Armaflex 3χιλ. που είχα μαζί μου. Η πωλήτρια νόμιζε ότι ήταν υπόστρωμα δαπέδου για Laminate σε μαύρο χρώμα και μου είπε, με άνεση, ότι έχουν πολύ μεγάλες ποσότητες και στην καλύτερη τιμή της αγοράς. Όταν μου έφερε το ρολό κατάλαβα την παρανόηση. Ψάχνοντας λίγο περισσότερο βρήκα ότι ο αφρός συσκευασίας φαίνεται να είναι ίδιο υλικό με το υπόστρωμα και επειδή πουλιέται σε μικρότερες ποσότητες τον προτίμησα. Τον χρησιμοποίησα στα δύσκολα σημεία και μετά, ως φράγμα υδρατμών πίσω από τα ξύλα.     

Αρμαφλέξ

Το υλικό αυτό με είχε εντυπωσιάσει με τα χαρακτηριστικά του, αλλά δυστυχώς στην Θεσσαλονίκη δεν υπήρχε ετοιμοπαράδοτο στο πάχος που το ήθελα. Ήθελα όμως να το χρησιμοποιήσω στα τζάμια και τελικά, βρέθηκε ένα ρολό σε καλή τιμή από έναν γνωστό και έβαλα και στο πάτωμα.

Διογκωμένη πολυουρεθάνη

Την πολυουρεθάνη προσπάθησα να την χρησιμοποιήσω όσο γίνεται λιγότερο, αλλά έδωσα πολύ μεγάλη προσοχή στο να κλείσουν σωστά τα κενά. Αγόρασα φιάλες με χαμηλή διόγκωση για να μπορώ να την ελέγξω και να μην τα κάνω όλα χάλια όταν ξερνάει. 

Ριπολίνη νερού (μπογιά)

Η μπογιά αυτή έχει εξαιρετική πρόσφυση στο ξύλο και δημιουργεί ένα δυνατό φιλμ προστασίας από την υγρασία. Δείτε εδώ το αποτέλεσμα του πειράματος που έκανα. Αν δεν λειτουργούσε τόσο ικανοποιητικά, σκεφτόμουν να περάσω κανένα ισχυρό βερνίκι σαν αυτά που χρησιμοποιούν στα σκάφη, αλλά την γλύτωσα.

Συνολικό κόστος υλικών: 250Ε

Υλοποίηση: 30 ώρες

Δες εδώ πως δουλεύω για την τοποθέτηση στο ταβάνι από το οποίο ξεκινάω.

Και εδώ η συνέχεια της μόνωσης με τα υπόλοιπα σημεία και υλικά.

Δείτε και εδώ ένα βίντεο που τράβηξα σχεδόν δύο χρόνια μετά, με το αποτέλεσμα στην σύγκριση δύο περιοχών με διαφορετική μόνωση. Ο ήλιος την στιγμή της μέτρησης βρίσκεται απέναντι και ζεσταίνει τις λαμαρίνες του βαν. Δείτε πόσο μεγάλη διαφορά έχει στην εσωτερική πλευρά η θερμότητα, μεταξύ μιας, όχι και τόσο καλά μονωμένης περιοχής και της διπλανής που έχει όλα τα υλικά και επίπεδα που πρέπει.

Μην ξεχάσετε να γραφτείτε στο κανάλι μου για να παίρνετε ειδοποιήσεις.

Καλό χειμώνα να έχουμε και μην ξεχάσετε να αδειάσετε τα νερά από το βαν, προβλέπονται πολύ χαμηλές θερμοκρασίες!

Θα τα πούμε στον δρόμο.