CAMPER LOVERS

Lago di Como – Γύρος Konstanz 02

07/11/2011 στο 19:08 | Αναρτήθηκε στις Lago di Como - Konstanz | Σχολιάστε
Ετικέτες: camping Citta di Milano, Γύρος Konstanz, lago di Como

31/7/2011 Θεσσαλονίκη – κάμπινγκ Citta Di Milano

Είπαμε λοιπόν φέτος να τραβήξουμε προς τα πάνω, όχι πολύ ψηλά, αλλά οπωσδήποτε να είναι μια από αυτές τις ¨camper friendly¨ χώρες με θερμοκρασία καμιά δεκαριά βαθμούς, μέσο όρο, χαμηλότερη, για να το φχαριστηθούμε.

Η απόφαση για την Αυστρία πάρθηκε εύκολα. Η φιλικότητα στον άνθρωπο-άτομο, στο ποδήλατο, η μουσική, η αρχιτεκτονική, αλλά και η μικρή σχετικά, απόσταση, ήταν στα υπέρ της.

 

Το φετινό ταξίδι το κλείσαμε λίγο αργότερα από πέρσι και μας στοίχισε 150^Ε περισσότερο στα εισιτήρια του πλοίου. Συνολικά, πληρώσαμε 542,35^Ε για πήγαινε – έλα με ΑΝΕΚ, camping on board.

Φτάσαμε στην Ηγουμενίτσα νωρίς το απόγευμα. Θα φορτωνόμασταν στο πλοίο στις 22:00 οπότε είχαμε πολύ χρόνο. Κάναμε τις βόλτες μας, φάγαμε τα παγωτά μας και είπαμε να πάμε νωρίς – νωρίς, 20:30 για check in.

Όταν έδωσα το reservation code στην κοπέλα της ΑΝΕΚ κοιτάχτηκε με την συνάδελφό της, μετά κοίταξε εμένα, κάτι ψέλλισε, που δεν ήταν βρισιά, κοίταξε τα χαρτιά της και μετά πάλι εμένα.

-Μα γιατί ήρθατε τέτοια ώρα;

-Γιατί είμαστε συνεπείς και θέλουμε να είμαστε χαλαροί.. είπα με περηφάνια, αφού το δύωρο νωρίτερα μας κατατάσσει αυτόματα σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που σέβονται τον εαυτό τους και τους ανθρώπους με τους οποίους έχουν πάρε-δώσε.

-Θέλω να πω… ότι η επιβίβαση έκλεισε, έπρεπε να είχατε έρθει δύο ώρες νωρίτερα… το πλοίο φεύγει σε λίγο, που να σας βάλω;

Η συνέχεια δεν είναι σαφή. Δεν θυμάμαι πολλά, είναι λίγο θολά.

Εκείνη, είδε την απόλυτη καταστροφή στα μάτια μου, κοίταξε το παιδί μου με τα βουρκωμένα μάτια, την Φωτοβολίδα που ήταν έτοιμη να εκραγεί και με λυπήθηκε.

Γρήγορα στην δέκα, με διέταξε, ΓΡΗΓΟΡΑ.

Στη συνέχεια σε χρόνο dt βρεθήκαμε εν πλω. Δεν είχαμε την περσινή θέση (αυτό έλειπε) αλλά και αυτή που είχαμε αποδείχτηκε πολύ καλή.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ΑΝΕΚ, που όπως πάντα είχε καθυστερήσει και μπορέσαμε να φύγουμε.

Γενικά το ξεκίνημα δεν ήταν κακό αν εξαιρέσει κανείς ότι έχασα το διαβατήριό μου (ανασφάλεια για το αν οι Ελβετοί θα με δεχτούν), παραλίγο να χάσουμε το πλοίο και την αίσθηση ότι έχω ξεχάσει να βάλω συναγερμό στο γραφείο. Κάτι μου λέει ότι θα μου βγει ακριβό αυτό το ταξίδι….

Γυρνάν στο σπίτι τους με souvenir από Ελλάδα το γιασεμί, να μοσχοβολάει το σύμπαν.

Γιατί δεν πήραν μια αυθεντική απομίμηση σκαλισμένου Παρθενώνα σε πλαστικό πέος ελέφαντα που τα πουλάνε μόνο 99,99^Ε έξω από το μουσείο; 

 

 

 

 

 

01/08/2011 Άφιξη στην Ανκόνα

Ο ύπνος πολύ καλός όπως και ο καιρός.

Φτάσαμε κατά τις 11:00 και βγήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες από την Ανκόνα.

Από το περσινό ταξίδι χρησιμοποιήσαμε τα points που είχα βάλει στο GPS ώστε να αποφύγουμε ένα άθλιο βενζινάδικο που είχαμε σταματήσει πέρσι.

-Να βάλουμε νεράκι;

-Να φύγετε γιατί έχουμε δουλειά!

 Έτσι, μπήκαμε στο επόμενο που αποδείχτηκε πολύ καλό.

 Εδώ, άδειασμα γκρίζων, μαύρων και γέμισμα φρέσκου νερού. Τιμάμε την απλοχεριά τους φουλάροντας πετρέλαιο. 

     

Παρακάτω κάνουμε την πρώτη μας στάση για φαγητό και καφεδάκι.

Είναι μια λίμνη που βρίσκεται μέσα σε βιομηχανική περιοχή και ανήκει στην τοπική λέσχη ψαράδων. Το θετικό είναι ότι είναι πεντακάθαρη και έχει μεγάλα ψάρια για τα μέλη που είναι υποχρεωμένα ότι πιάνουν να το ρίχνουν μέσα.

Το αρνητικό είναι ότι πριν τα ρίξουν μέσα τους κόβουν ένα μέρος από το στόμα ώστε να μην μπορούν να ξαναφάνε για λίγο καιρό ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να ξαναπιάσουν σύντομα το ίδιο ψάρι (πόσο βάρβαροι μπορούμε να γίνουμε ρε γαμώτο για την ψυχαγωγία μας).    

Ο στόχος μας σήμερα είναι να φτάσουμε στο κάμπινγκ Citta Di Milano που βρήκα έξω από το Μιλάνο, όχι μακριά από τον αυτοκινητόδρομο, για να μη τρώμε χρόνο με τα πήγαινε έλα.

Όπως και έγινε.

Φτάσαμε νωρίς και .. τι έκπληξη. Το πρώτο πράγμα που συναντάω μπαίνοντας, είναι ένα τεράστιο σκεπαστό πάρκινγκ για αυτοκινούμενα και τροχόσπιτα. Χμ..

Μας ενημερώνουν ότι μπορούμε να κάνουμε μια βόλτα και να παρκάρουμε όπου θέλουμε στους ελεύθερους χώρους.

Αλλά γρήγορα διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μόνο ένας ελεύθερος χώρος!

Ο χώρος είναι συμπαθητικός αλλά υπάρχει ένα μόνιμο βουητό από την κυκλοφορία των φορτηγών, αυτοκινήτων, κλπ. (όταν το είχα δει από το Google Earth δεν μου φάνηκε τόσο κοντά στο δρόμο).

Εκεί δίπλα υπάρχει και κράχτης για τα πιτσιρίκια, κάτι σαν λιμνούλα για πάπιες, από αυτά που χρηματοδοτήθηκαν συστηματικά τα προηγούμενα χρόνια, από τα Ευρωπαικά ταμεία, ως Θεματικά Πάρκα μικρής έκτασης για την άγρια φύση, κατασπαταλώντας εκατομμύρια και προάγοντας το λαθρεμπόριο άγριων ζώων από ξένα κλίματα.

Στην πραγματικότητα ήταν (και αυτό) ένα βασανιστήριο για τα ζωντανά, αφού προσπαθούσαν να επιβιώσουν μέσα στα πλαστικά, τη βρωμιά, τη ζέστη και τις ακατάλληλες τροφές των επισκεπτών.

Γενικά, μου φάνηκε ότι το κάμπινγκ είναι διαμορφωμένο για να λειτουργεί υποστηρικτικά σε κάτι σαν waterland που υπάρχει δίπλα. Έτσι, υπάρχει πολύ πιτσιρικαρία-φασαρία (οι Ιταλοί είναι φωνακλάδες όπως εμείς), πολύ κουνούπι, σφίγγες, και το μπαρ, όπου πήγαμε για κάτι πανάκριβα παγωτά της κακιάς ώρας, ήταν αρκετά βρώμικο. 

Αύριο ο στόχος μας είναι να φτάσουμε στην Konstanz, όπου δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό υπάρχει υπηρεσία ενημέρωσης τουριστών. Το κακό είναι ότι βρίσκεται στην πλευρά της Ελβετίας και δεν ξέρω τι θα γίνει στα σύνορα που είμαι μόνο με την ελληνική ταυτότητα. Οι πληροφορίες που πήρα από το γραφείο τουρισμού τους, είναι αντιφατικές.

Τέλος πάντων, είπαμε, και κοιμηθήκαμε.

Η συνέχεια εδώ