CAMPER LOVERS

Ελλάδα – Ισπανία (Βαρκελώνη Πυρηναία) 06

11/10/2010 στο 14:41 | Αναρτήθηκε στις Βαρκελώνη - Πυρηναία | Σχολιάστε
Ετικέτες: Carcassonne, Γαλλία, Ταξίδια

Carcassonne (Τετάρτη 04/08)

Η Καρκασόν (Carcassonne) είναι η μεγαλύτερη, πληρέστερη και καλύτερα συντηρημένη καστροπολιτεία της μεσαιωνικής περιόδου που έχει η Ευρώπη, λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί και συμπληρώνουν ότι το 1997 προστέθηκε στη λίστα της UNESCO ως μέρος της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

                                                                                      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    

 

 

Μάλιστα, ο ποιητής Γκουστάβ Ναντό είπε ότι δεν πρέπει κανείς να φύγει από τη ζωή χωρίς να τη δει.

 

 

 

Ο αγαπητός Γκουστάβ βέβαια, ήταν εκεί γύρω στο 1850, που μόλις είχε τελειώσει η αναστύλωση και του τρέξαν τα σάλια. Aν ερχόταν μαζί μας τώρα, θα έβλεπε μια άθλια εμποροπανήγυρη όπου το μόνο που δεν υπάρχει να πουλιέται σε πολυτελή πλαστική συσκευασία made in China, είναι υπερμεγέθη δονητές (ή μήπως δε τους είδα;), πράγμα όμως, που με έκανε να νιώσω ¨σαν στο σπίτι μου¨.

Χειρότερη εμπειρία από όλες, το τραινάκι που πληρώσαμε 17/οικογένεια για μια βόλτα στην εξωτερική περίμετρο του κάστρου, διάρκειας 20 λεπτών, εκ΄ των οποίων τα 10΄ περιμέναμε να περάσουν αυτοκίνητα και πεζοί, στα στενά περάσματα. 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καθώς προχωρούσαμε στα ενδότερα και η νευρική φαγούρα που με πιάνει όταν δυσανασχετώ έφτασε στο σβέρκο, ακούσαμε μια μελωδία από didgeridoo (ντιντζέριντου ή ντιντζερίντου).

Την ακολουθήσαμε μαγεμένοι

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

και καταλήξαμε σε μια αέρινη παρουσία, κάτι σαν νεράιδα των πνευστών, που έπαιζε το Αβορίγινο όργανο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μετά από δέκα λεπτά ακρόασης, έφυγα με ένα CD* (μπήκε στα 10 καλύτερα της συλλογής μου) και καμιά 50 κιλά ελαφρύτερος.

*Αγοράζω συστηματικά CD απ΄ευθείας από τους καλλιτέχνες, αφενός γιατί με αυτό τον τρόπο εμπλουτίζω τη δισκοθήκη μου με αυθεντικές εκτελέσεις και αφετέρου, γιατί τους βοηθάω ουσιαστικά να υπάρχουν σε αντίθεση με αυτά που τους δίνουν οι δισκογραφικές εταιρίες.  

   

 

 

 

 

 

 

 

 

Χιλιάδες επισκέπτες παντού δημιουργούν μια ελαφριά βοή, κάτι σαν μελίσσι, από τα οποίο ξεχωρίζουμε προσπαθώντας να συγκρατήσουμε τα παιδιά μας.   

 

 

 

 

 

Τι διάβολο λάθος κάνουμε και τσιροκοπάμε όλη μέρα; Γιατί τα δικά μας παιδιά παίζουν στη διαπασών ενώ τα ξένα είναι τόσο διακριτικά; Εκείνα το ευχαριστούνται λιγότερο; Ή μήπως φταίει το φαγητό τους!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πάνω που σκεφτόμουνα να αλλάξουμε βιβλίο συνταγών, μπήκαμε στον καθεδρικό τους

         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Όταν βγήκαμε είχα βαρύνει πάλι,

 

 

 

 

 

αλλά μου τράβηξε τη προσοχή ο κόσμος που είχε μαζευτεί απ΄ έξω.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πλησιάσαμε, έχοντας το νου μας για ¨ελαφροχέρηδες¨ και η συνέχεια ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη.

 

 

 

Ήταν εκεί, καθισμένος ένας τύπος, που Ισπανό δεν τον έκανες, Γάλλο δεν τον έκανες, Κινέζος δεν ήταν σίγουρα, αλλά έμοιαζε με Ινδό που ο πατέρας του ήταν από την Κρήτη και έκανε τα τρελά του.

 

 

 

Προσωπικά, μου τράβηξε τη προσοχή το πόσο ευγενικό ήταν το βλέμμα του, πόσο αργές και ¨μαλακές¨ ήταν οι κινήσεις του, και το ότι δε με έκανε να νιώσω ότι ήταν απλός ένας ακόμη ζογκλέρ, αλλά κάτι περισσότερο. Οπωσδήποτε έχει ασχοληθεί με τη γιόγκα και το χορό, το προδίδει το σώμα του.

 

Όσο τον παρακολουθούσα αισθανόμουνα ότι γίνομαι ελαφρύτερος. Τι στο διάλο, σκέφτηκα μετά από λίγο, σε λίγο θα απογειωθώ.

Ο τύπος ήταν ότι καλύτερο έχω δει στη ζωή μου στη κατηγορία του. Έβλεπα τον κόσμο να παρακολουθεί με δέος και ήταν ανάμεσα τα δικά μας ¨αγρίμια¨ που τώρα τους είχε κοπεί η ανάσα. Ίσως θα έπρεπε να μάθω να τα κάνω και εγώ αυτά τα κόλπα. Ίσως έτσι να είχα τη προσοχή τους. 

Τότε, καθώς ήμουν από πίσω του για να παρατηρώ τις αντιδράσεις του κόσμου, είδα να περνάει η κοπέλα που έπαιζε didgeridoo πιο πριν. Γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε προς το μέρος του. Του χαμογέλασε και εκείνος ανταποκρίθηκε αλλά όχι με τρόπο που χαιρετιούνται απλώς δύο γνωστοί.

Είμαι σίγουρος ότι όσοι ήταν γυρισμένοι προς το μέρος μου, είδαν ότι σηκώθηκα 2-3 εκατοστά από το έδαφος καθώς σκέφτηκα ότι αυτοί οι δύο είναι ζευγάρι (τι κουτσομπόλης που είμαι).

Από κει και πέρα η Carcassonne θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου ως η πόλη που συνάντησα ένα από τα πιο όμορφα ζευγάρια της ζωής μου.

 

 

Δεν είναι κινηματογράφος. Είναι η αληθινή ζωή και μπορεί να είναι και έτσι.

Έμαθα τα πάντα γι΄ αυτούς όταν μπήκα στη διεύθυνση που είχαν επάνω στο CD:  (www.myspace.com/premaom).

Πρόκειται για ένα ζευγάρι καλλιτεχνών, τον Jyoti και την Jiva, που παίζουν, τραγουδάνε και χορεύουν, με τρόπο που δε έχω ξανασυναντήσει. 

Δείτε εδώ http://dai.ly/dBQXOp ένα video που το μοντάζ δεν είναι κατάλληλο, αλλά θα πάρετε μια ιδέα για τι πράγμα γράφω.

Δείτε και εδώ: http://vids.myspace.com/index.cfm?fuseaction=vids.individual&videoid=105833083 την Jiva να χορεύει (παίζει didgeridoo το ίδιο καλά).

 

 

Φεύγουμε αλλά έχω μαζί μου την εικόνα και τους ήχους τους. Νιώθω ευτυχισμένος που τα μοιράζομαι αυτά με την οικογένειά μου και υπόσχομαι ότι μόλις γυρίσουμε θα ξεκινήσω προπόνηση με μπάλες!

Η συνέχεια εδώ