CAMPER LOVERS

Ελλάδα – Ισπανία (Βαρκελώνη – Πυρηναία) 16

16/04/2013 στο 00:49 | Αναρτήθηκε στις Βαρκελώνη - Πυρηναία | Σχολιάστε
Ετικέτες: Ταξίδια με αυτοκινούμενο, Urbino

2010/08/24 Τρίτη

Casa Cucchi σε Urbino

Το φαγητό μας έκατσε τέλεια αλλά δε μπορώ να πω τα ίδια για τον ύπνο, αφού ότι νταλίκα υπήρχε στην Ιταλία πρέπει να πέρασε από δίπλα μας. Κοιμόμουν με δόσεις και η Φωτοβολίδα με ωτοασπίδες. Ο συνταξιδιώτης μας στο άλλο αυτοκινούμενο λέει ότι δεν τον πείραξε ιδιαίτερα.

Τα παιδιά μας δεν κατάλαβαν τίποτα.

Φεύγουμε κατά τις 09:00 και παίρνουμε το δρόμο που πάει προς τα βουνά. Αφού έχουμε χρόνο λέμε να επιστρέψουμε από μια διαφορετική διαδρομή αφού ο χάρτης την έχει πράσινη.

Αργότερα, το έχουμε μετανιώσει αφού κάναμε 45κμ σε 2 ώρες από τα πολλά και απότομα στροφιλίκια! Έτσι, βγαίνουμε και πάλι στον Α14 και σταματάμε στο Autogrill για άδειασμα – γέμισμα. Στην επιχείρηση αυτή έχουν δημιουργήσει εξαιρετικές εγκαταστάσεις για υπηρεσίες αυτοκινούμενων και τους τιμάμε.

Μετά, ξαναπαίρνουμε τα βουνά! αφού είχα ιδέα να επισκεφτούμε το Urbino (δε βάζουμε μυαλό με τίποτα).

Όταν φτάνουμε, διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε χώρο να παρκάρουμε τα αυτοκινούμενα με τίποτα. Ούτε κάθετα. Για το δημοτικό-ιδιωτικό πάρκινγκ ούτε λόγος, αφού μας ζητάει 4Ε/ώρα για στάθμευση και μάλιστα αργότερα, λέει, όταν αδειάσει λίγο το μέρος! Μοναδική περίπτωση λοιπόν, το πάρκινγκ αρκετά έξω από την καστροπολιτεία,

αλλά είναι τόσο μεγάλη η κλίση που και δε θα δουλεύει καλά το ψυγείο και φασαρία θα έχει… Άστα, φεύγουμε.

Καθώς βγαίνουμε από τα όρια του Urbino, πέφτουμε πάνω σε πινακίδα για κάμπινγκ και πάμε τρέχοντας.

Είναι αργά το απόγευμα και είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Ακολουθάμε τις πινακίδες που μας πάνε συνεχώς προς τα πάνω και κάποια στιγμή, σε μια στροφή, υπάρχει διασταύρωση αλλά πινακίδα γιοκ! Κατεβαίνω από τη Σελήνη και το πάω με τα πόδια. Λίγο αργότερα βρίσκω ένα χώρο σε κακό χάλι με μια πρόχειρη ταμπέλα που γράφει camping Caldese ή κάτι τέτοιο. Σκέφτομαι ότι δεν πειράζει, θάχει λίγο χώρο να χωθούμε και θα είναι και φτηνό.

Ο τύπος στη reception είναι αραγμένος σε μια καρέκλα, έχει στο στόμα του κάτι σαν ξυλαράκι και το μασουλάει, ενώ καθαρίζει με το μαχαίρι του ένα ξύλο, ακριβώς όπως οι καουμπόηδες στην άγρια δύση.

Ρε, λες να πέρασα από καμιά χρονότρυπα;

Τον ρωτάω αργά και ευγενικά (μη τον τρομάξω), αν έχει χώρο και μας απαντάει θετικά. Τον ρωτάω τι χρεώνει και μου απαντάει, αφού με ¨κόβει¨ από πάνω μέχρι κάτω, 100^Ε τη βραδιά!!!! ΤΙ; ΠΟΣΟ; Μου το ξαναλέει αργά και καθαρά, 100 τη βραδιά. Αν δε θέλετε, μου λέει, έχει ένα παρκινγκ πιο κάτω και μου κάνει νεύμα να φύγω.

Καθώς κατηφορίζω προσπαθώντας να ¨μαζευτώ¨ και δοξάζοντας τον ύψιστο που είχα μαζί μου την κόρη μου και αυτοσυγκρατήθηκα, ρίχνω μια ματιά στο εσωτερικό για να δω αν έχει κόσμο το ¨μαγαζί¨. Υπάρχει ένα, ΕΝΑ! μόνο αυτοκινούμενο, τριανταετίας, με τον κάτοχό του να κάθεται σε ένα σκαλί και να διαβάζει εφημερίδα.

Φεύγουμε και πηγαίνουμε προς τα κάτω όπου στη διασταύρωση Fermignano και Canavaccio, υπάρχει μαγαζί που συνδυάζει restaurant με πολυκατάστημα με κουλοχέρηδες, πλαστικές καρέκλες, κλπ. Κάθεσαι; ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

Αυτή είναι η πρώτη σκέψη.

Καθώς όμως παρατηρώ καλύτερα το χώρο, βλέπω ότι δεξιά στο μπαλκόνι, κάθονται δυο παρέες που φαίνεται να απολαμβάνουν πολύ αυτό που τρώνε. Το μαγαζί φαίνεται ιδιαίτερα καθαρό και τακτοποιημένο και το σημαντικότερο, όλοι πεινάμε (ίσως αν δε πεινούσαμε να μην τα έβλεπα όλα αυτά).

Φέρνω και τους υπόλοιπους και τελικά κάνουμε ένα εξαιρετικό γεύμα με ζυμαρικά, πίτσες και μπύρες, σε λογική τιμή και εξαιρετικό σέρβις.

Είναι αργά, είμαστε πτώματα και εξαιρετικά επικίνδυνο να οδηγήσουμε μέχρι το επόμενο camper stop.

Δίπλα, υπάρχει ένας μικρός οικισμός και από πίσω κάτι σαν αθλητικό κέντρο με γήπεδα, κλπ. Έχει πάρκινγκ και οι δρόμοι είναι μακριά.

Είναι 23:12, ελπίζω οι μαντράχαλοι που παίζουν 4Χ4 να μη το τραβήξουν πολύ.