CAMPER LOVERS

Ελλάδα – Ισπανία (Βαρκελώνη – Πυρηναία) 14

19/12/2012 στο 19:12 | Αναρτήθηκε στις Βαρκελώνη - Πυρηναία | Σχολιάστε

From heaven – to hell.

Αν εξαιρέσει κανείς το ότι την πρώτη μέρα μας την ¨είπαν¨ για το πως βάλαμε τα αυτοκινούμενα (νόμιζαν ότι βάλαμε δύο σε μια θέση για να πληρώσουμε λιγότερα, τέτοιους μας έχουν!), η εμπειρία μας από το κάμπινγκ αυτό είναι άριστη. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι πρόκειται για δημοτικό κάμπινγκ με χαρακτηρισμό δύο αστέρων, αλλά αν ήταν στο χέρι μου τους κολλούσα άλλα τρία και τελείωνε η ιστορία. Αυτό, για να παραδειγματίζονται και οι υπόλοιποι και να μη φτιάχνουνε εκτρώματα τύπου Villanova Park ή το δικό μας Blue dream στη Χαλκιδική.

 

 

 

 

 

 

Φεύγουμε μεσημεράκι με τη Φωτοβολίδα στο τιμόνι και
εγώ τεμπελιάζω βγάζοντας φωτογραφίες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Απολαμβάνω τις όμορφες εικόνες τόσο από δεξιά, όσο και από αριστερά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σας δείχνω αυτή τη φωτογραφία με την εξαιρετικά προσαρμοσμένη κατασκευή στο φυσικό τοπίο.

Δείτε και μια δικιά μας (Εγνατία οδός) με την εκτεταμένη καταστροφή που προκάλεσε ο εργολάβος στη φάση κατασκευής (έλα μωρέ, σε εκατό χρονάκια θα έχει καλυφθεί το μπετό και δε θα φαίνεται τίποτα).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

16:54. Είμαστε επί της Α9, βρισκόμαστε κάπου στο ύψος του Fabrègues, έξω από το Montpellier, σταματημένοι. Χιλιάδες αυτοκίνητα στην ίδια κατάσταση με εμάς, στις πέντε λωρίδες ανά κατεύθυνση δεν πάνε πουθενά. Είναι Παρασκευή αργά το μεσημέρι και το μυαλό μας πηγαίνει σε κάποιο πολύ άσχημο ατύχημα. Προετοιμαζόμαστε για τις χειρότερες δυνατές εικόνες που μπορεί να δούνε τα παιδιά μας αφού ανησυχούμε για το τι μπορούν να κάνουν στις ψυχές τους.

Μισή ώρα μετά, και αφού έχουμε διανύσει μόλις 2χλμ, είμαστε σίγουροι ότι θα είναι ότι χειρότερο έχουμε δει ποτέ.

Μία ώρα μετά, έχουμε προχωρήσει μόλις άλλο ένα χιλιόμετρο, έχουμε μάθει ότι είναι το φυσιολογικό traffic της Παρασκευής και έχουμε αρχίσει να τσακωνόμαστε μεταξύ μας. Το μόνο που θέλω είναι να φύγουμε από δω μέσα, οπότε, αναλαμβάνω πρωτοβουλία και βγαίνω από το δρόμο παρασύροντας τους υπόλοιπους.

Ξέρω ότι τώρα σκέφτεστε ¨όχι ρε πούστη πάλι¨ και σας λέω ότι καλά σκέφτεστε.

Σύντομα, έχουμε χαθεί πάλι στους περιφερειακούς και κινούμαστε αλλού γι΄ αλλού, αφού ακολουθώ μια πινακίδα που νομίζω ότι γράφει -χώρος ξεκούρασης-, αλλά στην πραγματικότητα γράφει -κτηνιατρική σχολή- (ή κάτι τέτοιο). Η αλήθεια είναι ότι στα γαλλικά που έκανα στο γυμνάσιο δεν ήμουν καλός.

Αφού φαίνεται να έχω κάνει τα πράγματα χειρότερα και οι άλλοι είναι έτοιμοι να με λιντσάρουν, μπαίνουν μπροστά και στην πρώτη πινακίδα για κάμπινγκ ανταποκρινόμαστε άμεσα.

Έτσι, το κάμπινγκ Le fou du Roi, ένας μέτριος – κακός χώρος για να κάνει κανείς τις διακοπές του, μας φιλοξένησε εκείνο το βράδι που η ατμόσφαιρα ήταν ελαφρός ¨παγωμένη¨. Νωρίς, άνοιξε και ο χάρτης για να σχεδιαστεί η διαδρομή της επόμενης μέρας.

Για τα παιδιά, όλα ήταν μια χαρά αφού το τραμπολίνο ήταν σε καλή κατάσταση.

Την επόμενη το πρωί όταν βγήκαμε έξω να πιούμε το καφεδάκι μας ο χάρτης ήταν ανοιχτός. Η διαδρομή επανασχεδιαζόταν!

Όταν τελειώσανε, ήταν μεσημεράκι και ροβολήσαμε βόρεια.

Διασχίζουμε την Προβηγκία και είναι μια από τις καλύτερες διαδρομές που έχουμε κάνει. Οι δρόμοι είναι μικροί – χαμηλής κυκλοφορίας άρα δεν μπορούμε να αναπτύξουμε ταχύτητα.

Τα σπίτια είναι υπέροχα συντηρημένα και σχηματίζουν μικρές αγροκτηνοτροφικές κοινότητες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τελικά, μετά 4,5 ώρες ανθρώπινου ταξιδιού, φτάνουμε σε μια πολύ όμορφη κωμόπολη ονόματη Forcalquier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φωτογραφίες από το wikipedia/Forcalquier

Διασχίζοντάς την ανακαλύπτουμε ωραίες εκκλησίες μεσαιωνικά κτίσματα και παραδοσιακές πλατείες με ωραία γλυπτά και ένα κάμπινγκ που λέγεται Indigo. Το περπατάμε για να δούμε τι γίνεται και το βρίσκουμε καλό. ¨Δένουμε¨ σε ένα από τα υψίπεδα και όταν έρχεται η ώρα να κάνουμε βόλτα στο χωριό, δεν κουνιόμαστε.

Το μέρος είναι ήσυχο, έχει έντονη μυρωδιά φασκόμηλου και ρίγανης και φιλικούς παπαγάλους.

 

 

 

 

 

 

Η βραδιά έκλεισε με Baron de Lestac του 2008.

 

 

 

 

 

 

 

 

Από τα καλύτερα.

Την επόμενη, κάνουμε σούμα και πληρώνουμε 28/όχημα με ρεύματα νερά, κλπ. Φεύγουμε απολύτως ικανοποιημένοι βορειοανατολικά.

 

 

 

 

 

 

Στο επόμενο: πιτσιρικάδες προσπαθούν να μου κλέψουν το netbook και ο ένας που τους δύο που ξεκίνησαν μαζί, μας ανακοινώνει ότι θα συνεχίσει μόνος.