CAMPER LOVERS

Ελλάδα – Ισπανία (Βαρκελώνη – Πυρηναία) 13

16/12/2012 στο 08:19 | Αναρτήθηκε στις Βαρκελώνη - Πυρηναία | Σχολιάστε
Ετικέτες: Du Pla de Barres, Ισπανία, Πυρηναία, Ταξίδια

2010/08/17 Ανδόρα – κάμπινγκ du Pla de Barrès

13:37 φεύγουμε από το campingValira, αλλά και γενικότερα από Ανδόρα, με βορειοατολική πορεία. Συνεχίζουμε μέσα στην Ισπανία και συγκεκριμένα στο νομό Perpignan. Σε λίγη ώρα θα βρισκόμαστε στον παράδεισο (αλλά ακόμη δεν το γνωρίζουμε).

 

 

 

 

 

 

 

Τώρα; Δεξιά ή αριστερά;

 

 

 

 

 

 

 

 

Μνημείο.

 

Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 2.400μ και οι δρόμοι, που τη μεγαλύτερη περίοδο του χρόνου είναι σκεπασμένοι με χιόνια, δεν έχουν την παραμικρή λακούβα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν ξέρω τι βάζουν μέσα, ή τη προεργασία γίνεται πριν ρίξουν την άσφαλτο, αλλά το αποτέλεσμα ξεφτιλίζει κάθε εργολάβο ή υπεργολάβο ή υπερ-υπεργολάβο, κλπ, που κάνει δημόσιους δρόμους στην Ελλάδα, όπου, στις αντίστοιχες περιπτώσεις, λίγους μήνες μετά την ασφαλτόστρωση, ο δρόμος γίνεται σαν τα μούτρα τους.

Η συνηθισμένη απάντηση που δίνουν είναι ότι σε τέτοιες συνθήκες η άσφαλτος δεν ¨κρατάει¨.

Το γιατί δεν κρατάει στην Ελλάδα ενώ σε όλες τις άλλες χώρες, με πολύ δυσκολότερες συνθήκες, κρατάει, δεν το γνωρίζουν (και ούτε θέλουν να το μάθουν). 

78χιλιόμερα και δύο ώρες αργότερα (ναι, δύο ώρες για 78 χιλιόμετρα, συναντάμε χωριό ονόματι Mont–Louis, με ακόμα μια καστροπολιτεία και πινακίδα για κάμπινγκ. Κάνουμε την ¨παλαβή¨ για την καστροπολιτεία και συνεχίζουμε για το κάμπινγκ αλλά κάμπινγκ δεν βλέπουμε. Τελικά, αφού ρωτήσαμε καμιά δεκαριά ναι κάπου εδώ κοντά είναι αλλά…, παίρνουμε τα βουνά και λίγο αργότερα βγαίνουμε σε ένα τεράστιο πάρκινγκ και μια πινακίδα μας πληροφορεί ότι εδώ πρέπει να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να συνεχίσουμε με τα πόδια!

Αυτά όμως από δεξιά.

Αν κοιτούσαμε από την αρχή αριστερά δεν θα προλαβαίναμε να απογοητευτούμε γιατί θα βλέπαμε την είσοδο του κάμπινγκ.

Το θέμα τώρα, είναι πως θα μας βρει εδώ που είμαστε ¨χωμένοι¨ το τρίτο μέλος της παρέας που έχει πάει συνοδεία με τον τέταρτο να αφήσουν το νοικιάρικο. Το ερώτημα όμως, όπως και κάθε άλλη ανησυχία για οποιονδήποτε άλλον, παύει να μας απασχολεί αμέσως μόλις κάνουμε τα πρώτα μέτρα μέσα στο κάμπινγκ.

Είναι ο παράδεισος.

 

Δημοτικό κάμπινγκ du Pla de Barrès GoogleEarth: πλάτος 42.519513°, μήκος 2.096028°

 

 

 

 

 

 

Στα 1700μέτρα υψόμετρο η περιοχή είναι χωρισμένη στα δύο. Το ένα μέρος με δένδρα και το άλλο χωρίς. Και τα δύο διασχίζει ένα ποτάμι μικρού βάθους με πεντακάθαρα νερά που έρχονται από 1000 μέτρα ψηλότερα, όπου βρίσκεται μια λίμνη.

 

 

 

 

 

 

Τρεις μέρες σε αυτό το καταπληκτικό μέρος είναι η ελάχιστη διάρκεια για να το απολαύσεις.

 

 

 

 

 

 

Μαθήματα κατασκευής ινδιάνικης σκηνής. Μας βγήκε λίγο μικρό, αλλά τα πιτσιρίκια μας λένε ότι ήταν το πιο όμορφο σπίτι που είδαν ποτέ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Προσφέρεται για πεζοπορίες, ποδηλατάδες, αραλίκι, ψητά, πτήσεις με ανεμόπτερα (που όλες αυτές τις μέρες δε σταμάτησαν να κυκλώνουν πάνω από το κεφάλι μου), όλα 5*.

Ακόμα και αν μείνεις από προμήθειες έρχονται οι ντόπιοι με τις μικροπαραγωγές τους και δεν έχεις ανάγκη για τίποτα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χωρίς περιφράξεις ανάμεσα στις διακριτικά οριοθετημένες περιοχές, χωρίς τσιμέντα και υπερφίαλες κατασκευές, ήσυχο, καθαρό, οργανωμένο και φθηνό, με πεντακάθαρο βουνίσιο αέρα και τέλεια θερμοκρασία (11-28), ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.

 

Αξέχαστη στιγμή η φάση που ο φυσικός αυτουργός της εκδρομής βγάζει θερμαντικό υγραερίου από τη μπαγαζιέρα και περνάμε τις επόμενες ώρες τρώγοντας σπόρια, πίνοντας κρασί και κοιτώντας τα αστέρια. 

 

 

 

 

 

 

Τέτοιες στιγμές τα λόγια περιττεύουν.

Στο επόμενο: Αν δεν έχετε βρεθεί Παρασκευή απόγευμα έξω από το Montpellier, δεν έχετε ιδέα τι θα πει μποτιλιάρισμα.