CAMPER LOVERS

Lago di Como – Γύρος Konstanz 08

13/07/2012 στο 20:05 | Αναρτήθηκε στις Lago di Como - Konstanz | Σχολιάστε
Ετικέτες: Mainau, Uberlingen

10 – 11/8  Uberlingen, Mainau

Τελικά ο ύπνος ήταν τέλειος αφού οι νέοι εδώ δεν προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή προκαλώντας βασανιστικό θόρυβο με νόμιμα εκτός προδιαγραφών θορύβου, εξατμίσεις.

Επίσης, η θερμοκρασία είναι εξαιρετική.

Αυτή τη στιγμή έχουμε 11 έξω και 15 μέσα, όπως φαίνεται και από την φωτογραφία στον πίνακα της Σελήνης.

Ο ξύπνιος όμως δεν ήταν ανάλογος.

Με μια αδέξια κίνηση πετάω τα γάλατα από το τραπέζι και τα κάνω όλα λίμπα!

Έξι λεπτά μετά έχω καθαρίσει τα πάντα και πίνουμε στην υγιά της μάνας μου που μας άνοιξε τα μάτια όταν ψάχναμε για ύφασμα καλυμμάτων συμβουλεύοντάς μας: πρώτα απ΄ όλα να είναι ΑΔΙΑΒΡΟΧΑ!

 

Παίρνουμε λοιπόν τους δρόμους και πάλι πηγαίνοντας βορειο-δυτικά,  απολαμβάνοντας τη διαδρομή με τις δύο μοναδικές λωρίδες πήγαιν-έλα και τον ποδηλατόδρομο ξεχωριστή, δεξιά.

Ανεβαίνουμε προς τα πάνω γιατί έχουμε πληροφορία για ένα οινοποιείο που υπάρχει στο Salem και βγάζει ωραία αποστάγματα. Μία ώρα μετά δεν το βρίσκουμε (πάλι παραμύθι φάγαμε;) και γυρνάμε προς τα κάτω για την ¨παραλιακή¨.

Το μεσημεράκι συναντάμε καταπληκτικό camper stop στο Unberlingen και επειδή είχαμε κάτι μοσχάρια για ψύσιμο και το μέρος ¨έλεγε πολλά¨, μείναμε εκεί μία νύχτα (λυπάμαι, αλλά φωτογραφίες γιοκ).

Όπως θα παρατηρήσετε, υπάρχει ένας μεγάλος κύκλος που έχουμε κάνει μέσα στην Κονστάντζα και δεν είναι για να δούμε κάτι μοναδικό που υπήρχε εκεί.

Αυτό που παλεύαμε να φτάσουμε, ήταν ένα νησάκι ονόματι Mainau, που συνδέεται με την υπόλοιπη γη μέσο ενός στενού δρόμου, κάτι σαν τη δικιά μας Λευκάδα και όπου επάνω έχει στηθεί από τους Γερμανούς ένας τεράστιος βοτανικός κήπος.

Όταν τελικά φτάσαμε στο Mainau, εισπράξαμε μια γερή δόση Γερμανικής φιλοξενίας με τον φύλακα-κουμανταδόρο του πάρκινγκ να με ¨χέζει¨, αφού κάναμε το ασύλληπτο λάθος να μη διαβάζουμε γερμανικά, ώστε να καταλάβουμε τι γράφουν οι πινακίδες τους. Έτσι, μπήκαμε σε λάθος πάρκινγκ (όχι ότι αν διαβάζαμε δεν θα κάναμε το ίδιο λάθος).

 Γενικά την επιθετικότητα των γερμανών την έχουμε εισπράξει πολλάκις, αλλά αυτά θα τα πούμε στο τέλος του ταξιδιωτικού που θα κάνουμε το ¨ρεζουμέ¨.

Αυτή η εξαιρετικής αισθητικής και λειτουργικότητας τέντα είναι η υποδοχή στην είσοδο του νησιού. Πληρώνουμε 15/ενήλικα (παιδιά δωρεάν) και παίρνουμε ένα μικρό χάρτη που έχει δυο τρεις πληροφορίες και στα αγγλικά. Όλα τα άλλα έντυπα είναι μόνο γερμανικά.

Στη διαδρομή (στο νησί μπαίνεις με τα πόδια), ο εσταυρωμένος μας θυμίζει ποιος θυσιάστηκε για το καλό της ανθρωπότητας αλλά και πιανού ο πατέρας-δημιουργός της φύσης έβαλε μέσα και σατανάδες (για να μη βαριόμαστε).

Εδώ, μπαίνουμε σε κλειστό χώρο – μουσείο τροπικής βλάστησης, πεταλούδων και άλλων ¨σπάνιων¨ ζώων και εντόμων.

Εδώ βρισκόμαστε σε γεφυράκι στη μέση της διαδρομής. Δεν συνεχίσαμε.

Ήταν μια άσχημη εμπειρία, σε συνθήκες υπερβολικής (για μας) υγρασίας όπου σε συνδυασμό με τον συνωστισμό, γινόταν…

 

Το τρενάκι αυτό προσφέρει: α) ατελείωτες ώρες χαράς στα πιτσιρίκια και β) βαρβάτα κέρδη στον ιδιοκτήτη του που χρεώνει 1^Ε για 1-2 λεπτά λειτουργίας!

Πως να χαλάσει το χατίρι στο εγγόνη του (ή τον εαυτό του);

Την ίδια στιγμή που αρχίζουν να με πιάνουν τα διαβόλια μου, βλέπουμε παρακάτω παιδική χαρά που όμοιά της δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου.

Ξεχνάω ότι ξέρω και ότι νιώθω για την περιοχή, και περνάμε τις επόμενες τρεις περίπου ώρες με την καλή μου, αραχτοί στο παγκάκι να χαζεύουμε το πιτσιρίκι μας καθώς χοροπηδάει, κρέμεται, τσαλαβουτάει, χτίζει, γκρεμίζει, ισορροπεί,  τέλος δεν έχει.  Πώς να διακόψεις τόση χαρά;

Τα διάσημα γερμανικά μήλα (¨ανοστούρες¨), 40λεπτά το ένα και 1^Ε τα τρία!!!

Προτείνω τα Ζαγορίν να τους τα δίνουμε από δω και μπρος, 10^Ε το ένα.

Εδώ, τα  αναμνηστικά (αναγκαστικό πέρασμα για την έξοδο μην τυχόν και ξεχαστείς).       

Βγαίνοντας, όμως θαυμάζουμε για ακόμη μια φορά την προνοητικότητα και την οργάνωση που προσφέρουν. Όχι μόνο πάρκινγκ για τους εκατοντάδες ποδηλατοεπισκέπτες, αλλά και θυρίδες για να βάλει όποιος χρειάζεται τα πράγματά του.

Γενικά.

Ο χώρος ήταν εξαιρετικά οργανωμένος, καλά σχεδιασμένος και φιλόξενος για κάθε είδους ανθρώπινες δραστηριότητες.

Λειτουργούσε έκθεση με εναλλακτικές μορφές ενέργειας, με σπάνια φυτά και βέλτιστες συνθήκες καλλιέργειας, κλπ. Όλα για γέλια. Πέντε φωτογραφίες και ατελείωτο μπλα, μπλα εις άπταιστων γερμανικήν. Ευτυχώς που δεν χρέωναν την είσοδο.

Η βιοποικιλότητα που συναντήσαμε δεν έχει καμιά σχέση με όσα αναφέρονται στο επίσημο site τους. Σαφώς και η ποικιλία ήταν μικρότερη, αλλά ακόμη και έτσι, τόση, συγκεντρωμένη στο χώρο αυτό και τόσο περιποιημένη, οργανωμένη, φροντισμένη, καλά είναι.

Το φαγητό στο restaurant ήταν ακριβό και κακό. Τα λουκάνικα μας έπεσαν βαριά, οι τηγανιτές πατάτες ήταν χάλια, σαλάτα ξέχνα το, κάτι ζουμιά που τα λένε sauce φρίκη, και μπύρα ύποπτα αραιή.

Πρέπει εδώ να πούμε ότι ο κήπος αυτός θεωρείται ένα από τα πιο δυνατά τουριστικά χαρτιά της περιοχής. Την ημέρα εκείνη γινόταν ¨χαμός¨. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο άψογα λειτουργούσε (ειδικά οι χώροι υγιεινής).

Τελικά.

Αν ζούσαμε στην Γερμανία ίσως ο κήπος αυτός να μας εντυπωσίαζε με τον ίδιο τρόπο που θα εντυπωσιαζόμασταν αν ερχόμασταν στην Ελλάδα και βλέπαμε τη φύση σε όλο της το μεγαλείο με όλα αυτά τα είδη ζωντανά στο φυσικό τους χώρο.

Συνεχίζουμε.