CAMPER LOVERS

Lago di Como – Γύρος Konstanz 06

04/07/2012 στο 17:22 | Αναρτήθηκε στις Lago di Como - Konstanz | Σχολιάστε
Ετικέτες: Friedrichshafen, Konstanz, Lindau

7-8/8   Lindau, Friedrichshafen.

Το μεσημεράκι της 7/8 σκάσαμε μια κατοστάρα (33^Ε/μέρα) στο κάμπινγκ και φύγαμε υπέρ ικανοποιημένοι με όλα τους. Η γενική εντύπωση είναι ότι πρόκειται για την καλύτερη περιοχή που έχουμε πάει ποτέ μέχρι σήμερα. Από οργάνωση αστικού χώρου, μέχρι τιμές και ευγένεια. Βάζουμε δέκα με άριστα στους Αυστριακούς.

Το σχέδιο λοιπόν είναι να κάνουμε το γύρο της λίμνης αράζοντας όπου είναι ωραία. Έτσι, στο τέλος του ταξιδιού θα έχουμε μια πλήρη εικόνα για την περιοχή.

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτήν την περίπτωση ότι θα δούμε (και συγκρίνουμε), τη σχέση της κάθε χώρας με την Konstanz (Bodense).

 

 

 

 

 

Vamos λοιπόν.

 

 

 

 

 

 

Μπαίνουμε στο Γερμανικό έδαφος αργά το απόγευμα και μετά από καμία ωρίτσα όμορφης αλλά βροχερής διαδρομής, βγαίνουμε Lindau όπου δεν βρίσκουμε χώρο να σταματήσουμε. Κάνουμε μια γύρα για να το δούμε οδικός, δεν βρίσκουμε τίποτα ενδιαφέρον και φεύγουμε. Παρακάτω  βρίσκουμε κάμπινγκ ονόματι Iriswiese και μπαίνουμε για να βγάλουμε τη νύχτα. Η γερμανίδες στην υποδοχή είναι φανερό ότι κάνουν ότι μπορούν για να μου τη σπάσουν. Μιλάνε μεταξύ τους και μου ρίχνουν πλάγιες ματιές χαχανίζοντας, ενώ περιμένω όρθιος. Η άθλια συμπεριφορά χειροτέρεψε όταν τις ζήτησα να συντομεύουν και αφού με ¨πέταξαν¨ μπροστά στις τουαλέτες μου ζήτησαν να αναχωρήσω αύριο νωρίς γιατί η θέση είναι ρεζερβέ (και ξεράθηκαν στα γέλια)!

Σε μια ανάπαυλα της βροχής κάναμε μια βόλτα και διαπιστώσαμε ότι το περιβάλλον ήταν ανάλογο με τη συμπεριφορά της υποδοχής.

Οι μπύρες όμως και τα λουκάνικα ήταν πολύ ωραία. Έτσι, δοκιμάσαμε ότι μπύρα είχε το (επίσης άθλιο) μίνι μαρκετ τους και περάσαμε σούπερ το υπόλοιπο βροχερό απόγευμα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτές οι δύο ήταν οι καλύτερες απ όσες ήπιαμε ή ήταν οι πρώτες και πρόλαβα να τις φωτογραφίσω ή  δεν θυμάμαι τέλος πάντων, γιατί την επόμενη μέρα το πρωί, έξω από την πόρτα, βρήκαμε καμιά δεκαριά διαφορετικές και έναν κοντόχοντρο γερμανό που έλεγε ότι του κατούρισα το τροχόσπιτο την προηγούμενη το βράδι (ρε… λες να το έκανα;)!

 

 

 

 

 

 

Την επόμενη ο καιρός είναι καλός και φεύγουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε (αργότερα εμφανίστηκαν και άλλοι που με κατηγόρησαν για το ίδιο πράγμα).

Μετά από λίγο περνάμε από Eriskirch, όπου επίσης δεν βρίσκουμε τίποτα ενδιαφέρον και λίγο αργότερα, μεσημεράκι πια, μπαίνουμε Friedrichshafen όπου ¨δένουμε¨ το σκάφος στο camperstop μπροστά στο κάμπινγκ CAP-rotach αφού το ίδιο το κάμπινγκ με άριστα το 10 παίρνει 6 (λόγο υπερβολικής πυκνότητας και λασπούρας).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το εξαιρετικό camperstop με πλήρη παροχές (καθαρά + γκρίζα + μαύρα).

 

 

 

 

 

 

Και το μέτριο κάμπινγκ.

Ο καιρός έχει ανοίξει και με μεγάλη μας χαρά κατεβάζουμε ποδήλατα και βολτάρουμε στην περιοχή μαζί με χιλιάδες άλλους ποδηλάτες που δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς όταν για οποιονδήποτε λόγο βρεθούν μέσα στους ποδηλατοδρόμους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτή η απαράδεκτη συμπεριφορά είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την δικιά μας, που καθώς κινούμασται σε κακής λειτουργικότητας – επικίνδυνους ποδηλατοδρόμους, νιώθουμε ότι πρέπει να εκδικηθούμε τους πάντες (αφού τόσο καιρό ήμασταν στην ¨απ΄ έξω¨), βρίζοντας (και χτυπώντας μερικές φορές) όποιον βρεθεί στον δρόμο μας.

Σε δέκα λεπτά είμαστε κέντρο και γνωριζόμαστε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Και επειδή ζεσταθήκαμε τρώμε παγωτάκια στο ¨πρώτο τραπέζι πίστα¨ ελληνικό café-restaurant ¨DELFI¨. Το μοναδικό στην περιοχή με αντιαισθητικά εναέρια καλώδια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε το μουσείο με τα αερόπλοια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Με το οποίο δεν πάθαμε πλάκα, αλλά μάθαμε πολλά.

 

 

 

 

 

 

Έξω από το μουσείο αράξαμε για λίγο στην παιδική χαρά.

Κοιτάξτε με πόση τάξη περιμένουν τα παιδιά την σειρά τους. Περιμένουν το ένα πίσω από το άλλο χωρίς φωνές, σμπρωξίματα, βρισιές και πειράγματα, αλλά με υπομονή, γελάκια και χαρά. Τα παιδιά νιώθουν ασφαλή. Όση ώρα ήμασταν εδώ δεν είδαμε κανέναν πατέρα να παρακινεί το παιδί του να παρακάμψει την σειρά φοβερίζοντας τα άλλα παιδάκια ότι θα τα δείρει, για να νιώσει έξυπνο και δυνατό.

Αντίθετα, ακόμη ηχούν στα αυτιά μου οι συμβουλές του πατέρα προς το 4χρονο παιδί του σε παιδική χαρά της Ελλάδας πριν από δύο χρόνια: χώσου ρε βλάκα τι περιμένεις; Οι άλλοι είναι πιο έξυπνοι από εσένα; Τι κάθεσαι και περιμένεις στη σειρά;

Αυτός ο κοινωνικά και παιδαγωγικά ¨ευαίσθητος¨ πατέρας εκπαιδεύει το παιδί του έτσι ώστε να μπορέσει να υπάρξει σε μια κοινωνία μπάχαλο. Στην πραγματικότητα όμως, διαιωνίζει το πρόβλημα εις βάρος του εαυτού του και τον άλλων.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Και επειδή πεινάσαμε, φάγαμε σαντουιτσάκια από το τούρκικο ¨CITY KEBAP¨ που έχει μεγάλη πέραση στην περιοχή (το φαγητό όπως ο κινηματογράφος, η μουσική, κλπ, είναι σημαντικός τρόπος διάδοσης της κουλτούρας ενός λαού και κατ΄ επέκταση της διείσδυσής της σε μια κοινωνία).

Όταν το βραδάκι γυρίσαμε στη ¨Σελήνη¨ ήμασταν ¨ευχαριστημένα πτώματα¨.

Στο επόμενο πάμε στο εξαιρετικό Meersburg  όπου επισκεπτόμαστε το κάστρο τους.